Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

maar nauwelijks onze intrek genomen in ons nieuwe huis – een huisje dat zo
klein was dat het bijna in de kleine zitkamer van mijn ouders zou passen. Ik
kon nog geen moeder zijn. Ik had de wieg nog niet eens klaargezet, had het
boek over ouderschap nog niet eens gelezen.
Ik had geen flauw idee waar ik mee bezig was. Ik was hier niet voor gekwalificeerd.
Ik weet nog dat ik, strompelend op weg naar de auto, dacht dat ik mijn
moeders rozen kon ruiken. Toen ik moest overgeven op het gras, gaf Jason me
een paar klopjes op mijn rug en zei, met die kalme, beheerste stem van hem,
dat het echt goed zou komen allemaal.
Nadat hij mijn koffertje voor het ziekenhuis in de auto had gezet, hielp hij
mij instappen.
‘Ademhalen,’ zei hij, keer op keer. ‘Diep ademhalen, Sandy. Ademhalen.’
In het ziekenhuis hield mijn hoffelijke nieuwe echtgenoot de emmer vast
terwijl ik overgaf. Hij ondersteunde mijn zware lijf terwijl ik hijgend en
kreunend de weeën onderging. Hij bood me zijn arm, waar ik tot bloedens toe
mijn nagels in drukte terwijl ik me tot het uiterste inspande om de grootste
bowlingbal ter wereld uit mijn baarmoeder te persen.
De verpleegsters waren een en al bewondering voor hem, en ik weet nog
heel goed dat ik dacht dat mijn moeder gelijk had gehad – de wereld barstte
van de krengen, en ik zou ze het liefst allemaal vermoorden. Als ik maar op
kon staan. Als ik maar iets kon doen tegen die pijn.
En toen... lukte het.
Mijn dochter Clarissa Jane Jones kwam de wereld binnenglijden en kondigde
dat aan met een hese kreet van protest. Ik kan me het gevoel van haar
warme, plakkerige en gerimpelde lijfje op mijn borst nog goed herinneren. En
dat wilde, bezeten zoeken van haar rozerode mondje tot ze ten slotte mijn
tepel te pakken had. En ik herinner me dat onbeschrijflijke gevoel van mijn
lichaam dat het hare voedde, terwijl de tranen me over de wangen stroomden.
Ik zag Jason naar ons kijken. Hij stond een eindje van ons af, met zijn
handen in zijn zakken en die ondoorgrondelijke uitdrukking op zijn gezicht.
En op dat moment werd me ineens van alles duidelijk.
Ik was met hem getrouwd om aan mijn vader te ontsnappen. Maakte dat
ons tot een gezin?
Mijn man was met me getrouwd omdat hij mijn kind wilde. Maakte dat
ons tot een gezin?
Clarissa werd onze dochter omdat ze in deze onzuivere situatie werd geboren.
Maakte dat ons tot een gezin?
77