Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

woonkamer wees, waar Ree helemaal opging in wat ze op de televisie
zag.
‘U heeft geen avatar,’ zei D.D. dreigend.
‘Natuurlijk wel. Ik wilde, eh, een bepaalde website op voor een artikel
waar ik aan werkte. Ik wilde een paar dingen nakijken, en daarvoor moest
ik inloggen. Maar... ik weet niet. Het viel me reuze mee, en het is veel
complexer dan ik verwacht had. Heel sociaal, ook. Er zijn speciale regels,
gewoontes, noem maar op. Als je er voor het eerst inlogt, bijvoorbeeld,
begin je met een standaardlijf en standaardkleding. Wist ik veel, dus ik
bezocht er een aantal bars en winkels, om te kijken hoe alles in zijn werk
ging. Het eerste wat me opviel, was dat de vrouwen niet met me wilden
praten. Omdat ik nog de standaardkleren droeg. Iedereen kon dus zo
aan me zien dat ik een groentje was, zeg maar. En niemand houdt van
groentjes. Je zult eerst moeten bewijzen dat je wat in je mars hebt.’
Dat leverde hem alweer een sceptische blik op van de inspecteur.
Miller daarentegen maakte een geïnteresseerde indruk. ‘Wilt u daarmee
zeggen dat u de hele nacht opblijft om op de computer, in een
virtuele omgeving, te spelen dat u iemand anders bent?’
Jason haalde zijn schouders op en stak zijn handen in zijn zakken.
‘Nou, het is niet iets wat je als volwassen man graag toegeeft, en al
hele maal niet tegenover je vrouw.’
‘Wat bent u, in dat alternatieve leven?’ wilde Miller weten. ‘Rijk,
knap en geslaagd? Of een sexy blondje met een zwak voor bikers?’
‘Nou, ik ben schrijver. Ik werk aan een avonturenroman die misschien
wel, maar misschien ook niet autobiografisch is. Een mysterieus
type, zullen we maar zeggen. Daar houden vrouwen van.’
‘Nou, dat klinkt net zoals u in het gewone leven bent,’ merkte D.D.
met een strak gezicht op. ‘Daar hoef je internet toch niet voor op.’
‘En dat is precies de reden waarom ik het niet aan Sandra heb verteld.
Logisch. Ze werkt de hele dag, en dan let ze elke avond op Ree
terwijl ik op stap ben als journalist voor de Boston Daily. Ze zit er heus
niet op te wachten dat haar man, wanneer hij eindelijk thuiskomt midden
in de nacht, ook nog eens spelletjes op de computer gaat zitten
spelen. U kunt rustig van mij aannemen dat geen enkele vrouw daar
blij mee zou zijn.’
‘Dus u wilde het geheimhouden,’ zei D.D.
‘Ik heb het haar niet verteld,’ zei Jason, waarmee hij er net een iets
andere lading aan gaf.
294