Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Ree keek hem verbaasd aan. ‘Ze steken hun vinger niet op?’
‘Nee. Ze praten allemaal tegelijk en schreeuwen om boven elkaar uit
te komen. Netjes om de beurt praten kennen ze niet, en van ‘sorry’
hebben ze nog nooit gehoord.’
Ree knipperde met haar ogen. ‘Daar zou juf Suzie niet blij mee zijn,’
verklaarde ze stellig.
‘En dat ben ik helemaal met haar eens. En als we zo uitstappen, zul
je begrijpen waarom het zo belangrijk is om op school altijd je vinger
op te steken, want als je dat niet doet...’
Hij wees op het opgewonden stel op de stoep, en Ree slaakte een
zucht van irritatie. Haar angst en bezorgdheid waren verdwenen. Ze
was zover dat ze uit kon stappen, en ze zou haar hoofd schudden om
die schreeuwerige, slechtgemanierde volwassenen.
Jason voelde zich ook beter. Zijn dochter van vier wist meer dan die
jakhalzen daarbuiten, en dat moest hij voor ogen blijven houden.
Hij klemde Mr. Smith onder zijn linkerarm en deed zijn portier open.
De eerste vragen schalden door de tuin, en de verslaggevers kwamen
allemaal tegelijk in beweging.
‘Jason, Jason, waar is Sandy? Weet je al wat over haar verblijfplaats?’
‘Klopt het dat de politie vanochtend met je dochtertje van vier heeft gesproken?
Hoe is het met die kleine Ree? Vraagt ze om haar moeder?’
‘Ben jij de laatste die Sandy levend heeft gezien?’
‘Wat heb je erover te zeggen dat je als mogelijke dader wordt beschouwd?’
Jason sloot zijn portier en trok dat van Ree open. Hij trok zijn hoofd
tussen zijn schouders, hield de kat dicht tegen zijn lichaam en stak zijn
hand uit naar Ree. Zelfverzekerd stapte ze uit en keek de verslaggevers
uitdagend aan. Jason hoorde meerdere camera’s klikken. De prijsfoto,
schoot het vagelijk door zijn hoofd. Zijn dochter, die beeldschone,
moedige dochter van hem, had zojuist voorkomen dat zijn gezicht op
het nieuws van vijf uur zou komen.
‘Je hebt gelijk, papa.’ Ree keek naar hem op. ‘Ze zullen nóóit een
medaille voor beleefdheid krijgen.’
Daar moest hij om glimlachen, en hij voelde zijn borst zwellen van
trots toen hij de hand van zijn dochter in de zijne nam, de opgewonden
meute de rug toekeerde en samen met haar op weg ging naar de
veranda en de voordeur.
Mr. Smith probeerde zich los te wurmen, maar Ree liep met ste -
vige pas door. Ze beklommen de treden van de veranda. Daar moest
206