Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Nadat D.D. drie keer langs het huis was gereden, parkeerde ze haar
auto een paar straten verder. Als Miller de zaak zo lang stil had weten
te houden, wilde ze er alles aan doen om dat zo lang mogelijk zo te
houden.
Ze liep, met haar handen tot vuisten gebald in haar zakken en haar
schouders opgetrokken tegen de kou, terug naar het huis waar Miller
in de voortuin op haar stond te wachten. Hij was kleiner dan ze had
verwacht, met dunnend bruin haar en een ouderwets jarenzeventigsnorretje.
Hij kwam haar voor als het type smeris dat een ideale stille
zou zijn – zo totaal onopvallend dat niemand hem op zou merken, laat
staan dat iemand zou beseffen dat hij hem of haar afluisterde bij een
belangrijk gesprek. Zijn gezicht had de typisch bleke kleur van iemand
die het grootste deel van zijn tijd in het licht van neonlampen zat.
Een bureaumuis, dacht ze, maar haastte zich dit negatieve oordeel te
corrigeren.
Miller kwam haar over het gras tegemoet. Toen hij bij haar was
gekomen, bleef hij niet staan maar liep door. Zij volgde zijn voorbeeld.
Soms moest je als politie een beetje acteren, en nu speelden
ze de rol van een stel dat een ochtendwandelingetje maakt. Millers
bruine kostuum was daar een tikje te formeel voor, maar D.D., in
haar nauwsluitende spijkerbroek en leren jack, was een lust voor het
oog.
‘Sandra Jones werkt op de plaatselijke school,’ begon Miller zijn
verhaal, terwijl ze met stevige pas in de richting van de haven liepen.
Hij sprak zacht en snel. ‘Ze geeft maatschappijleer aan groep zes. Er
zijn daar op dit moment twee collega’s heen, maar niemand heeft nog
iets van haar vernomen sinds ze gistermiddag om halfvier naar huis is
gegaan. We hebben navraag gedaan bij de winkels en horecagelegenheden
in de buurt, maar dat heeft niets opgeleverd. De borden van het
avondeten zijn niet afgewassen. Haar tas staat op het aanrecht, er ligt
een stapeltje nagekeken proefwerken naast. Volgens Sandra’s man begint
ze doorgaans pas om acht uur met het nakijken daarvan, nadat ze
haar dochtertje naar bed heeft gebracht. Dus we gaan ervan uit dat ze
tot iets van halfnegen, negen uur thuis moet zijn geweest. Haar mobiele
telefoon vertoont na zessen geen activiteit meer, en de gegevens
voor de vaste telefoon zijn aangevraagd.’
‘Hoe zit het met de familie? Grootouders, tantes, ooms, nichten?’
vroeg D.D. De zon had eindelijk een gat in de grauwe bewolking ge-
17