Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

zijn eigen baas en die kinderverkrachter van verderop in de straat.
Maar nu was er Adele, die achter de balie vandaan kwam, haar hand
even op zijn rug legde en zijn dochter in haar armen nam. En op dat
moment besloot hij, op die typische manier van hem, dat hij Adele
haatte. Haar medeleven deed pijn. Geef mij die machtsspelletjes maar,
dacht hij.
‘Ik weet zeker dat Phil je dolgraag wil spreken,’ hoorde hij Adele
zeggen. Ze bedoelde het hoofd van de school. ‘Hij zit op dit moment
in een bespreking – hemel, sinds de officiële bekendmaking vanochtend
staat de telefoon roodgloeiend. We hebben een psycholoog laten
komen om met de kinderen en de collega’s van je vrouw te praten, als
ze dat willen. En om vier uur hebben we een speciale vergadering om
te bespreken hoe we vanaf morgen met het zoeken kunnen helpen.
Phil had gedacht om in de gymzaal de situatie in scène te zetten, en de
buurtbewoners te vragen om te komen helpen...’
Ineens zweeg Adele. Kennelijk bedacht ze opeens dat ze veel te veel
zei waar het kind bij was. Ze bloosde, en nam Ree opnieuw in haar
armen.
‘Wil je wachten?’ vroeg de secretaresse vriendelijk. ‘Ik kan koffie
voor je halen, of water. En wat denk je, krijtjes voor Ree?’
‘Nou, eigenlijk vroeg ik me af of ik misschien even naar de klas van
Lizbet zou mogen. Heel even maar, als je het niet erg vindt...’
‘Natuurlijk, natuurlijk. Over drie minuten is er pauze. Ik weet zeker
dat ze graag tijd voor je vrij wil maken.’
Jason schonk haar een vluchtig glimlachje van dankbaarheid en stak
zijn hand uit naar Ree. Samen liepen ze de gang door. Even later ging
de bel, en ineens wemelde het op de gang van leerlingen. De plotselinge
drukte leidde Ree af, waardoor hem de vragen bespaard werden
die ze hem anders ongetwijfeld gesteld zou hebben.
Ze sloegen rechtsaf en passeerden een rij blauwgeschilderde kluisjes,
en daarna sloegen ze linksaf, en in die gang waren de kluisjes oranje.
Elizabeth Reyes, mevrouw Lizbet, doceerde maatschappijleer aan zevendeklassers.
Haar lokaal was helemaal achteraan. Ze was begin vijftig,
mooi slank en had lang, grijzend haar dat ze doorgaans in een
dikke knot droeg. Toen Jason en Ree binnenkwamen, was ze bezig het
bord uit de vegen.
‘Juffie Lizbet!’ riep Ree, en ze rende naar de vrouw toe om haar te
omhelzen.
168