Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Sandy klaagde zelden. Ze was dol op extra dunne spaghetti met roze
wodkasaus, en dat bestelde ze steevast wanneer ze in North End een
hapje gingen eten. Roze spaghetti, noemde Ree het, en ze deelden de
portie, die ze genietend naar binnen schrokten.
Jasons hand beefde een beetje. Hij schoot uit en een deel van het
struif landde op de vloer. Hij zette zijn voet ernaast, tikte met de neus
van zijn schoen op het zeil en Mr. Smith kwam onderzoekend naderbij.
‘Het lampje is uit,’ kondigde Ree op een zangerig toontje aan.
‘Mooi zo. Dan kunnen we aanvallen!’ zei hij, de stem van Jim Carrey
imiterend. Ree giechelde. Haar lach deed hem goed. Hij kon niet alles
weten. Hij maakte zich grote zorgen om alles wat er die dag was gebeurd
en ook over wat nog zou kunnen gebeuren. Maar dit moment pakte niemand
hem meer af. En niemand kon Ree dit moment afpakken.
Momenten waren belangrijk. Niet iedereen besefte dat. Maar Jason
wel.
Ze zaten naast elkaar aan de bar en aten hun wafels. Ze dronken hun
sap. Ree schoof de stukjes roerei over haar bord en haalde elk hapje,
alvorens het in haar mond te stoppen, door de stroop.
Jason nam nog een wafel. Hij vroeg zich af wanneer de politie zou
komen om de laptop in beslag te nemen. Hij sneed zijn wafel in hapklare
stukjes. En vroeg zich af hoeveel Ethan Hastings Sandy over
computers had geleerd en waarom ze Jason nooit met haar vermoedens
had geconfronteerd. Hij schoof een aantal wafelhapjes op Rees
bloemetjesbord. En vroeg zich af wat de ergste manier zou zijn om zijn
dochter te verliezen – aan de politie, die haar in een pleeggezin zou
plaatsen wanneer ze hem voor Sandy’s moord kwamen arresteren, of
aan Sandy’s vader, nadat die voor de rechtbank had verklaard dat Jason
Jones niet Clarissa Jane Jones’ biologische vader was en dat deze daarom
niet langer deel zou mogen uitmaken van haar leven.
Ree legde haar vork neer. ‘Ik zit vol, papa.’
Hij keek naar haar bord. ‘Nog vier hapjes, want je bent vier jaar oud.’
‘Nee.’ Ze sprong van de barkruk. Hij pakte haar arm en keek haar
streng aan.
‘Vier hapjes, en dan mag je opstaan.’
‘Je bent niet de baas over mij.’
Jason knipperde met zijn ogen en legde zijn vork neer. ‘Ik ben je
vader, dus ik ben wel de baas over jou.’
‘Nee, mama is de baas over mij.’
212