Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

‘Niet de media,’ corrigeerde Miller haar. ‘Dit hier is veel interessanter.
Toen ik kwam aanrijden, stond de straat al vol. Als ik jou was, zou
ik mijn haar nog maar even doen voor ik zo weer naar buiten ga, want
dit zijn vette koppen morgenochtend.’
‘Ah, shit. Moet alles dan altijd meteen uitlekken?’ D.D. kamde haar
vingers door haar haren. Inmiddels was het al bijna twintig uur ge -
leden dat ze gedoucht had of iets aan haar persoonlijke hygiëne had
gedaan. Geen uiterlijk waarmee je als vrouw graag in de schijnwerpers
wilt komen. Ze schudde haar hoofd. ‘Nog iets,’ zei ze tegen Miller.
‘Buiten.’
Hij volgde haar gehoorzaam de glazen schuifpui door naar buiten.
De achtertuin was donker in vergelijking met het licht van de schijnwerpers
aan de voorzijde. Maar de huizen in Southie hadden voor
het merendeel tuinen met schuttingen die de media op een afstandje
hielden.
D.D. nam Miller mee naar de boom die haar bij hun eerste bezoek
was opgevallen. De ideale klimboom van waaruit je rechtstreeks bij de
Jones naar binnen kon kijken. En Miller bedacht dat diezelfde boom
net zo goed gebruikt zou kunnen worden als ladder om over de schutting
heen in de tuin van de buren te kunnen komen. En ja hoor, Miller
zag precies wat D.D. bedoelde.
Op de tweede tak zat iets zwarts dat, toen ze er hun zaklantaarns op
richtten, een donkerbruine, leren handschoen bleek te zijn.
‘Denk je dat die handschoen de maat van Jason Jones is?’ vroeg
D.D.
‘Ik denk dat er maar één manier is om dat uit te zoeken.’
‘Verstop je,’ fluisterde Jason met klem. ‘In de kast. Je wordt vermist,
weet je nog? Geen mens zal op het idee komen dat je hier zou kunnen
zijn.’
Sandy bleef staan waar ze stond, en dus duwde hij haar naar de
openstaande kast, gaf haar een zetje en deed de deur op een kiertje na
voor haar dicht.
Nu kwamen de voetstappen de trap op. Langzaam en sluipend.
Jason griste twee kussens bij het hoofdeinde van het bed vandaan en
stopte ze onder de dekens – een wat onhandige poging om de indruk
te wekken dat er iemand lag te slapen. Toen ging hij met zijn rug tegen
de muur naast de deur staan en wachtte. Hij was zich scherp bewust
366