Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

‘Ik, eh, heb niet veel contacten,’ zei de jongen.
Jason zei nog steeds niets.
‘Je vrouw wordt vermist,’ verklaarde het joch. Pets, pets.
‘Van wie weet je dat?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Niemand. Dat was ook niet nodig. De
politie is de hele buurt af geweest, op zoek naar een vrouw die wordt
vermist. Bij jou staat een agent voor de deur, dus het is duidelijk dat
het dit huis is waarin ze geïnteresseerd zijn. Jij bent hier, je dochter
ook. Ergo, het is jouw vrouw naar wie ze op zoek zijn.’ Het joch wilde
het elastiekje weer laten knallen, maar hij beheerste zich en liet zijn
armen slap langs zijn zij vallen.
‘Wat wil je van me?’ vroeg Jason.
‘Heb je haar vermoord?’
Jason keek de jongen aan. ‘Hoe kom je erbij dat ze dood zou zijn?’
De jongen haalde zijn schouders op. ‘Omdat het altijd zo gaat. Het
begint met een melding dat er een vrouw wordt vermist – een moeder
van een, twee of drie kinderen. De media storten zich erop, er worden
zoekacties op touw gezet en hele buurten worden uitgekamd. En dan,
iets van een week tot drie maanden later, wordt het stoffelijk overschot
uit een meer gevist, of in een bos gevonden, of in een grote diepvrieskist
ergens in een garage. Jij hebt zeker niet toevallig ergens van die
grote, blauwe plastic tonnen staan, hè?’
Jason schudde zijn hoofd.
‘En je hebt ook geen kettingzaag? Of een barbecuekuil?’
‘Ik heb een kind. Zelfs als ik dat soort dingen had gehad, kun je daar,
met een klein kind in huis, niet zomaar onbeperkt gebruik van maken.’
De jongen haalde zijn schouders op. ‘Anderen hebben zich daar niet
door laten weerhouden.’
‘Ga mijn tuin uit.’
‘Nog niet. Ik wil het eerst weten. Heb je je vrouw vermoord?’
‘Hoe kom je erbij dat ik jou dat zou vertellen?’
Hij haalde zijn schouders weer op. ‘Weet niet. We kennen elkaar
niet, maar toch wilde ik het je vragen. Het is belangrijk voor me.’
Jason nam het joch lange seconden onderzoekend op, en toen hoorde
hij zichzelf zeggen: ‘Ik heb haar niet vermoord.’
‘Oké. Ik ook niet.’
‘Kende je mijn vrouw?’
‘Blond haar, grote bruine ogen, en een beetje ondeugende glimlach?’
51