Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

had geduurd. Ik hield van Jason. Dat deed ik echt. En ik geloofde dat hij van
mij hield. Dat hij echt van me hield. Hij wilde alleen geen seks met mij. Wat
je ironisch noemt. De enige man die me eindelijk met respect, begrip en medeleven
behandelde, was uitgerekend de enige man die niet in mijn lichaam
geïnteresseerd was. Maar liefde is nu eenmaal liefde, ja toch? En volgens de
Beatles is dat het enige wat een mens nodig heeft.
Ik trok mijn badjas aan en liep op mijn tenen de trap af om mijn man te
vragen of hij alsjeblieft mee naar bed wilde komen. En zoals gewoonlijk zat
hij achter onze computer.
Het eerste wat me aan hem opviel, waren zijn rode wangen en zijn helder
stralende ogen. Voor hem op tafel lag een hoeveelheid financiële stukken, met
inbegrip van een aanvraagformulier voor een creditcard.
‘Donder op hier, verdomme,’ beval hij op scherpe toon, en omdat die toon
geen tegenspraak duldde, gehoorzaamde ik zonder aarzelen.
Vier uur later zaten we naast elkaar aan de eetbar te ontbijten. Ree lag in
haar wipstoeltje te koeren. We spraken geen woord.
Hij kauwde. Ik kauwde. Toen stak hij zijn hand uit en pakte, heel langzaam,
de mijne vast. En toen was alles weer goed. Zomaar. Tot de volgende
keer dat ik weer naar het hotel zou moeten, vermoedde ik. Tot de volgende
keer dat hij weer in de computer wilde verdwijnen.
Ik vroeg me af of hij dat ook had, van die groeiende duisternis in zijn
hoofd. Ik vroeg me af of hij ook verwelkte rozen rook, de kleur van zijn ogen
vervloekte of het gevoel van zijn eigen huid. Maar dat vroeg ik hem niet. Dat
zou ik hem nooit vragen.
De eerste regel van liegen, weet je nog? Doen alsof de leugen niet bestaat.
En tijdens het eten van die kom met zacht geworden Cheerio’s, bedacht ik
dat ik zo best zou kunnen leven. Een leven in vakjes. Samen, maar apart.
Samen, maar alleen. Liefhebbend, maar geïsoleerd. Uiteindelijk had ik het
grootste deel van mijn leven zo geleefd. In een gezin waar mijn moeder opeens
midden in de nacht voor me kon staan en onuitsprekelijke dingen met een
haarborstel deed. En een paar uur daarna zaten we dan weer tegenover elkaar
met een bord kwarkbollen te ontbijten.
Mijn moeder had me heel goed op dit leven voorbereid.
Ik nam nog een hap, wierp een zijdelingse blik op mijn man, en vroeg me
af wie hem erop had voorbereid.
*
127