Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Dus ik ga naar de drankzaak. Mijn voorwaardelijke invrijheidstelling
kan me wat. Ik word hoe dan ook gearresteerd en ik heb niets misdaan.
Iedereen kent het gezegde dat je net zo goed de daad kunt plegen als
je er toch voor gearresteerd zult worden. Dus ik ga me bezatten. En
niet met een paar biertjes, maar grondig.
Maker’s Mark whisky. Dat is het merk dat mijn stiefvader altijd
kocht. Ik had ervan gedronken, die eerste keer dat ik Rachel verleidde.
Whisky met Fanta, in grote glazen, voor Rachel en voor mij. Wat moet
je als stel verveelde kinderen na schooltijd doen, afgezien van drank uit
de drankkast van je ouders jatten?
Ik koop twee flessen, en keer zowat op een holletje terug naar huis.
Want nu ik eenmaal heb besloten om me te misdragen, wil ik daar elke
minuut van genieten. Ik schroef de dop van de eerste literfles en drink
regelrecht uit de fles. Na één slok al moet ik ontzettend hoesten. Ik
ben nooit een echte zuiplap geweest, zelfs niet als tiener. Ik was vergeten
hoe erg whisky kan branden.
‘Jezus christus!’ breng ik uit, naar lucht happend. Maar ik geef het
niet op. Helemaal niet!
Iets van zes slokken later voelt mijn buik lekker warm, en ben ik ook
een stuk kalmer – lekker ontspannen, zelfs. Helemaal ideaal voor wat
ik van plan ben.
Ik trek mijn kast open. Gooi al mijn kleren opzij, en daar is-ie. Het
metalen kluisje. Het object waarvan ik zo goed als zeker weer dat
Inspecteur Blondie het voorheen heeft gevonden en waar ze me nu
een heleboel vragen over wil stellen. Nou, dat moet ze vooral doen.
Nadat ik het kluisje heb opgetild – het laatste wat me nog van mijn
vroegere bestaan rest – wankel ik ermee de achtertuin in. Het is koud,
vanavond. Ik zou een trui aan moeten trekken. Iets anders dan mijn
gebruikelijke, lelijke witte T-shirt. In plaats daarvan neem ik nog een
paar slokken Maker’s Mark. Wedden dat ik daar warme tenen van
krijg? Jazeker!
Ik maak het kluisje open. Het zit vol met briefjes. Ik weet niet waarom
Jerry ze niet heeft weggegooid. Het enige wat ik kan bedenken, is
dat Rachel het kluisje gepakt en verstopt heeft – mogelijk nog diezelfde
middag. En dat ze het voor me heeft bewaard.
En op de een of andere manier heeft ze het, op een dag toen ik in
de garage aan het werk was, bij me op de stoep gedeponeerd. Ik kwam
thuis en bof, daar lag het. Geen papier of doos eromheen, geen briefje
241