Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Inmiddels werd Sandra Jones drie dagen vermist.
D.D. geloofde niet meer dat ze de jonge moeder levend terug zouden
vinden.
Waar ze nu vooral nog op hoopte, was dat ze konden voorkomen dat
Ree iets overkwam.
Ethan Hastings had last van zijn geweten. Dat was hem nog nooit eerder
overkomen. Hij was slimmer dan de volwassenen die hij kende, dus
het was bijna logisch dat hij bepaald geen hoge pet van hen op had.
Waar ze zelf niet achter konden komen, dat hoefden ze ook niet te
weten.
Maar nu, terwijl hij met zijn moeders iPhone op de vloer zat – het
incident dat zich de vorige dag op school had afgespeeld, had tot gevolg
gehad dat hij een maand lang niet op de computer mocht, maar
niemand had met zoveel woorden gezegd dat hij de tas van zijn moeder
niet leeg mocht halen – en zijn e-mail bekeek, vroeg hij zich af of
hij er goed aan zou doen de politie te bellen.
Ethan maakte zich zorgen om mevrouw Sandra. Dat deed hij al
sinds november, vanaf het moment waarop hij had ingezien dat haar
interesse voor veilig internetten veel verder ging dan in principe nodig
was voor een lesmodule voor een zesde klas.
Ze had hem nooit verteld dat ze haar man ergens van verdacht, en
dat betekende natuurlijk dat hij de meest voor de hand liggende dader
was. Ze had het dan ook nooit over ‘internetporno’ gehad, maar wat
kon een aantrekkelijke jonge lerares er anders toe brengen om al haar
vrije uren met een kind als hij door te willen brengen?
O, ze was heel lief. Ze wist dat hij haar aanbad, want hij was nu eenmaal
niet goed in het verbergen van dat soort dingen. Maar ze had
hem heel duidelijk gemaakt dat ze niet verliefd op hem was zoals hij
dat op haar was. Ze had hem nodig. Ze respecteerde hem om zijn kennis.
Ze waardeerde zijn hulp. En dat was voldoende voor hem.
Mevrouw Sandra sprak met hem als een gelijke. Er waren niet veel
volwassenen die dat deden. Je had er die hem als een klein kind behan -
delden, en je had anderen die zo doodsbang waren voor zijn onthutsende
intelligentie dat ze hem gewoon nooit bij gesprekken betrokken.
En ten slotte had je de categorie waartoe zijn ouders behoorden – volwassenen
die wel met hem probeerden te praten, maar daarbij klonken
alsof ze voortdurend met hun tanden knarsten.
323