Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Ree keek haar niet-begrijpend aan, en toen begon ze weer te zingen:
‘Zondag, maandag, dinsdag, woensdag...’
Marianne knikte en drong verder niet aan. Het was duidelijk dat het
meisje het liedje van de dagen van de week kende, maar verder nog
geen bewustzijn van de feitelijke dagen had. Gelukkig waren er bij
kleine kinderen nog andere manieren om tot het bepalen van de dag
en de tijd te komen. Marianne zou haar vragen naar programma’s die
ze op de televisie had gezien, of liedjes die ze op de radio had gehoord
– dat soort dingen. In de ogen van een volwassene mogen kleine kinderen
dan nog zo goed als niets weten, maar ze hadden de gewoonte
om veel te observeren waardoor ontbrekende informatie vaak ingevuld
kon worden en dat bovendien vaak op een wijze die nauwkeuriger was
dan wanneer een volwassene bijvoorbeeld zei dat iets ‘woensdagavond
om acht uur’ was gebeurd.
‘Kun je me nog wat meer vertellen over die avond met je moeder,
Ree? Wie waren er thuis?’
‘Mama en ik.’
‘En Mr. Smith? Was die er niet? En Lil’ Bunny, of je papa, of iemand
anders?’
De ‘iemand anders’ was nog een ondervragingstechniek. Wanneer je
een kind een reeks opties noemde, moest de laatste altijd ‘iemand anders’
of ‘iets anders’ zijn, want anders werd het beschouwd als suggereren.
‘Mr. Smith,’ antwoordde Ree. ‘En Lil’ Bunny. Maar papa niet. Papa
is overdag bij mij, en mama ’s avonds.’
‘En was er nog iemand anders?’
Er verscheen een rimpel op Rees voorhoofd. ‘In de avond zijn mama
en ik alleen thuis. Dan hebben we onze meisjesavond.’
D.D. maakte een aantekening.
‘En wat hebben jullie op de meisjesavond gedaan?’ vroeg Marianne.
‘We hebben gepuzzeld. Ik hou van puzzelen.’
‘Wat voor soort puzzels?’
‘Eh, we hebben de vlinderpuzzel gemaakt, en daarna de prinsessenpuzzel
en die is héél groot en je hebt er het hele kleed voor nodig.
Maar het was moeilijk, want Mr. Smith liep er de hele tijd overheen,
en ik werd boos, en dus zei mama dat we er misschien maar mee moesten
ophouden.’
‘Hou je van muziek, Ree?’
Het meisje knipperde met haar ogen. ‘Ik hou van muziek.’
141