Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

More documents

Recommendations

Info

Hoofdstuk 4 Toen ik klein was, geloofde ik in God. Mijn vader nam me elke zondag mee naar de kerk. Ik ging naar zondagsschool en luisterde naar verhalen over Zijn werk. Na afloop was er een gezame<strong>nl</strong>ijke maaltijd van een warme schotel en een toetje met perzik. Daarna gingen we terug naar huis, waar mijn moeder mijn vader met een slagersmes achternazat en krijste: ‘Ik weet heus wel wat je uitspookt, meneertje! Alsof die sletjes daar in de kerk alleen maar naast je zouden zitten om je gezangboek met je te delen!’ Ze renden als gekken door het huis, terwijl ik me zo klein mogelijk maakte in de garderobekast, waar ik precies kon horen wat ze zeiden maar niet hoefde te zien wat er gebeurde als mijn vader uitgleed, struikelde of een traptree miste. Toen ik klein was, geloofde ik in God. Elke ochtend dat ik wakker werd en mijn vader nog leefde, was voor mij een teken van Zijn werk. Pas toen ik ouder was, begon ik te begrijpen wat er echt aan de hand was op die zondagochtenden bij ons thuis. Ik begon te begrijpen dat het in leven blijven van mijn vader niets te maken had met Gods wil, maar alles met mijn moeders wil. Ze heeft mijn vader nooit vermoord omdat ze niet wilde dat hij dood zou gaan. Nee, wat mijn moeder wilde, was mijn vader kwellen. Om elke minuut van zijn leven tot een hel te maken. Mijn vader overleefde het omdat, voor mijn moeders gevoel, de dood veel te goed voor hem zou zijn geweest. ‘Hebben jullie Mr. Smith gevonden?’ ‘Pardon?’ ‘Hebben jullie Mr. Smith gevonden? Mijn kat. Mama is hem vanochtend gaan zoeken, maar ze is nog niet terug.’ D.D. knipperde een paar keer snel met haar ogen. Ze had de kelderdeur nog maar half opengedaan toen ze oog in oog stond met een uiterst serieus kijkende krullenbol van vier. Clarissa Jones was kennelijk wakker, en had de leiding van het onderzoek op zich genomen. ‘Aha.’ 36
‘Ree?’ De stilte die was gevallen, werd doorbroken door een bariton. Ree draaide zich gehoorzaam om en D.D. keek op naar Jason Jones, die hen vanuit het halletje stond op te nemen. ‘Ik wil Mr. Smith terug,’ jammerde Ree. Jason stak zijn hand uit, en zijn dochter liep naar hem toe. Hij zei geen woord tegen D.D., en keerde samen met zijn dochter terug naar de kamer. D.D. en Miller volgden hen. Miller knikte kort naar de geüniformeerde agent die op wacht stond, ten teken dat hij geëxcuseerd was. De zitkamer was klein – een tweepersoonsbankje, twee houten stoelen en een dekenkist met kanten kleedjes erop die tevens dienstdeed als salontafel. In de hoek, op een laag, namaakhouten kastje, stond een kleine televisie. De rest van de ruimte werd in beslag genomen door een kindertafel en een rij bakken met honderden kleurpotloden, Barbies en ander speelgoed. Te oordelen naar dat speelgoed was de vierjarige Ree dol op de kleur roze. D.D. nam haar tijd. Ze keek rond en bleef staan om de korrelige foto’s op de schoorsteenmantel te bestuderen – een pasgeboren baby, diezelfde baby op het moment dat ze haar eerste hapjes vast voedsel nam, haar eerste stapjes deed en haar eerste driewieler bereed. Er stonden geen andere familieleden op de foto’s. Geen spoor van oma’s, opa’s, ooms of tantes. Alleen Jason, Sandra en Ree. Toen zag D.D. een kiekje van een peuter die een uiterst tolerante, rode kater in haar armen hield, en ze nam automatisch aan dat dit die Mr. Smith moest zijn. Ze liep verder naar de bakken met speelgoed en de tafel, waarop een half ingekleurde plaat van Assepoester met twee muizen lag. Heel normale dingen, dacht D.D. Normaal speelgoed, normale voorwerpen, normale meubels voor een normaal gezin in een normaal huis in Zuid- Boston. Behalve dat dit gezin niet normaal was, want anders zou ze hier nu niet hebben gestaan. Ze liep nog een keer langs de bakken, maar dat was vooral een excuus om de vader te observeren zonder hem rechtstreeks aan te hoeven kijken. De meeste mannen zouden ondertussen goed van streek zijn. Een echtgenote die wordt vermist. Het huis vol politie – agenten die overal aan zitten en alles bekijken en onderzoeken, en dat in het bijzijn van een dochtertje van vier. 37
Page 1: De leugenaar
Page 4 and 5: Oorspronkelijke titel The Neighbor
Page 6 and 7: Dan springt onze rode kater, Mr. Sm
Page 8 and 9: man te begrijpen, en van mijzelf. E
Page 10 and 11: Hoofdstuk 2 Inspecteur D.D. Warren
Page 12 and 13: over haar dure laken en zuchtte opn
Page 14 and 15: ‘Er is vanochtend om vijf uur een
Page 16 and 17: de andere helft in dienst had. Maar
Page 18 and 19: and, maar het was nog steeds koud,
Page 20 and 21: gisteravond was, zelfs als hij daar
Page 22 and 23: nog niets om die hard te maken. Ze
Page 24 and 25: trek en mijn plekje onder een motor
Page 26 and 27: het functioneren van politie en de
Page 28 and 29: ‘De automatische starter is van d
Page 30 and 31: was door vreemde mannen in donkere
Page 32 and 33: ‘Denk eraan de kussenslopen te on
Page 34 and 35: Ze zocht tussen en achter de gedemo
Page 38 and 39: Maar hij straalde helemaal geen bez
Page 40 and 41: Ree moest weer giechelen. ‘Nee. M
Page 42 and 43: ‘Er zijn rechters die ons alleen
Page 44 and 45: ‘Precies dat is het probleem.’
Page 46 and 47: Hoofdstuk 5 Om één minuut voor tw
Page 48 and 49: ‘Ik ben moe, papa,’ zei Ree.
Page 50 and 51: ‘Met wie spreek ik?’ ‘Is je k
Page 52 and 53: Opnieuw nam Jason de jongen onderzo
Page 54 and 55: ‘Ik niet,’ zei Jason. ‘Maar z
Page 56 and 57: Hoofdstuk 6 Ik was acht toen ik voo
Page 58 and 59: Eén op drie, stelde D.D. teleurges
Page 60 and 61: ‘Dus dan moet Sandra Jones, even
Page 62 and 63: D.D. was net opgestaan van haar bur
Page 64 and 65: ‘En die is?’ ‘Zelfs als ik mi
Page 66 and 67: ‘Dat weet ik. Maar misschien dat
Page 68 and 69: en bezorgdheid te onderdrukken. Nad
Page 70 and 71: Vraag vier. Beschrijf alle ongepast
Page 72 and 73: zelf betalen, wil ik er nog wel eve
Page 74 and 75: van de reçuutjes waaruit blijkt da
Page 76 and 77: wanneer zijn dronken vrouw hem met
Page 78 and 79: Misschien moet je gewoon ergens beg
Page 80 and 81: wend geraakt om haar bij thuiskomst
Page 82 and 83: Zeker wanneer de politie zijn compu
Page 84 and 85: ug en dwong zichzelf om kalm te kli
Page 86 and 87:
hadden opgemerkt of gehoord. En of
Page 88 and 89:
oog heeft geslagen. Oké, ik zou ze
Page 90 and 91:
huren in Boston aan de hoge kant zi
Page 92 and 93:
Colleen zuchtte. Ze pakte een potlo
Page 94 and 95:
Hoofdstuk 10 Iets wat me altijd al
Page 96 and 97:
Nu perste ik mijn lippen op elkaar.
Page 98 and 99:
na twee uur. Midden in de nacht. Nu
Page 100 and 101:
contrast van haar donkere wimpers o
Page 102 and 103:
geslachtsdelen, of dat ze hoopte ri
Page 104 and 105:
Het probleem was de tijd. Het laten
Page 106 and 107:
Hoofdstuk 11 Ik werk aan een brief.
Page 108 and 109:
H. Nadat Colleen iets van een minuu
Page 110 and 111:
of hoeveel ze op slinkse wijze uit
Page 112 and 113:
Ik heb er spijt van dat ik je geneu
Page 114 and 115:
Brewster was een geregistreerde zed
Page 116 and 117:
We denken dat hij toe zal stemmen o
Page 118 and 119:
van Curious George. Ze had nog nooi
Page 120 and 121:
woon thuis kan blijven om haar voor
Page 122 and 123:
‘Nee. Om mijn dochter. Het gaat n
Page 124 and 125:
Hoofdstuk 13 Ree was nog maar elf m
Page 126 and 127:
zou zijn geweest. Maar ik had de sl
Page 128 and 129:
De persconferentie van de politie b
Page 130 and 131:
kenmerkte zich door gebarsten asfal
Page 132 and 133:
Hoofdstuk 14 Na overleg met Mariann
Page 134 and 135:
achter. Aftrekken, een kwartje. Ora
Page 136 and 137:
tenen raakten de roze bloem. Ze dee
Page 138 and 139:
‘En hoe zit het met dat konijnenm
Page 140 and 141:
van kindermishandeling waarbij de e
Page 142 and 143:
‘Luisterden jij en je mama naar m
Page 144 and 145:
‘Waarom vind je het niet fijn als
Page 146 and 147:
Ree knikte, maar D.D. zag dat het m
Page 148 and 149:
D.D. keek hoe ze elkaar lange secon
Page 150 and 151:
‘Wat?’ ‘Ik weet dat Ree die a
Page 152 and 153:
Voor Colleen wegging, de vorige avo
Page 154 and 155:
gaat achter zijn stoffige bureau zi
Page 156 and 157:
Vluchten staat gelijk aan gearreste
Page 158 and 159:
leven haar grote teen in de ijskoud
Page 160 and 161:
‘Ik bracht een bezoekje aan de ei
Page 162 and 163:
‘Ja, helaas wel. Vertel nog eens,
Page 164 and 165:
Maar hij kon niet naar huis. De str
Page 166 and 167:
Hoofdstuk 17 Toen Jason veertien ja
Page 168 and 169:
zijn eigen baas en die kinderverkra
Page 170 and 171:
haar tien keer meer dan zij hem ooi
Page 172 and 173:
‘Niet jouw vrouw,’ zei ze op sc
Page 174 and 175:
‘Wat is daarmee?’ ‘Zat ze alt
Page 176 and 177:
ten die zich toevallig op het verke
Page 178 and 179:
jasje om snel zijn wapen te kunnen
Page 180 and 181:
leen maar in de werkplaats. Vito ke
Page 182 and 183:
verschijning, en ze zag dat hij zic
Page 184 and 185:
‘Ik heb die vrouw niets gedaan,
Page 186 and 187:
‘Hij bezorgt me geen warme kriebe
Page 188 and 189:
geen lucht krijgen en het was alsof
Page 190 and 191:
politie. Dit soort wangedrag van ee
Page 192 and 193:
Phil Stewart zag eruit alsof hij ee
Page 194 and 195:
De vader leek zo mogelijk nog meer
Page 196 and 197:
‘Laten we de jeugd nooit ondersch
Page 198 and 199:
‘Dus dan ligt het volgens jou aan
Page 200 and 201:
ik de iPod onder een stapeltje pann
Page 202 and 203:
avonden dat de schaduwen lang werde
Page 204 and 205:
Of dat hield hij zichzelf in ieder
Page 206 and 207:
Ree keek hem verbaasd aan. ‘Ze st
Page 208 and 209:
Hoofdstuk 21 Zo snel als hij kon de
Page 210 and 211:
Daar hoorde de agent duidelijk van
Page 212 and 213:
Sandy klaagde zelden. Ze was dol op
Page 214 and 215:
hij alleen aan de eetbar in de keuk
Page 216 and 217:
over hem zitten, zette haar ellebog
Page 218 and 219:
epaalde ideeën op na. Waaronder da
Page 220 and 221:
Hij schudde zijn hoofd. ‘Jammer.
Page 222 and 223:
dat hij me nog nooit heeft aangeraa
Page 224 and 225:
Ze had een zwak voor Bobby Dodge, e
Page 226 and 227:
kunnen rustig aannemen dat het van
Page 228 and 229:
‘Nada.’ ‘Betaalpassen?’ ‘
Page 230 and 231:
Hoofdstuk 23 Toen Jason veertien wa
Page 232 and 233:
Hij vroeg zich af of de baby van he
Page 234 and 235:
vers opgedane kennis dankzij Ethan
Page 236 and 237:
En Jason... Hoe zou hij ooit afsche
Page 238 and 239:
Hoofdstuk 24 Weet je wat in de geva
Page 240 and 241:
ze het ineens op een krijsen. Ze kr
Page 242 and 243:
en zelfs geen telefoontje achteraf.
Page 244 and 245:
verwege zijn bovenarm, en hij zet h
Page 246 and 247:
morgenavond om dezelfde tijd terugk
Page 248 and 249:
‘Wat heb je tegen de politie geze
Page 250 and 251:
Hoofdstuk 25 In het begin waren er
Page 252 and 253:
sen. Als je dat doet, lijkt het net
Page 254 and 255:
Ethan werd knalrood. ‘Van eh... i
Page 256 and 257:
Dus iemand kan talloze adressen bez
Page 258 and 259:
Om halfzes in de ochtend poetste ze
Page 260 and 261:
Tien minuten later ging D.D.’s mo
Page 262 and 263:
‘Dat weet ik niet. Ben ik naakt e
Page 264 and 265:
‘Forensische computereenheid in N
Page 266 and 267:
‘Hij schijnt erg gevoelig te zijn
Page 268 and 269:
komen. Intussen had ze van alles ge
Page 270 and 271:
D.D. glimlachte. ‘Nou, ik heb goe
Page 272 and 273:
om. Jezus, ik ben méér dan nijdig
Page 274 and 275:
vader ooit een vriendelijk contact
Page 276 and 277:
zijn schouder. Hij prentte de geur
Page 278 and 279:
Hij zag er niet uit. Of liever, hij
Page 280 and 281:
tig uur terugzetten om te zeggen wa
Page 282 and 283:
Hoofdstuk 28 Tegen de tijd dat Jaso
Page 284 and 285:
Jason zei alweer niets. De edelacht
Page 286 and 287:
handelde, op de bloemen die ik zoma
Page 288 and 289:
‘Och jongen, denk je echt dat je
Page 290 and 291:
De wereld had grenzen, en die grenz
Page 292 and 293:
niet op in. Hij kon dit makkelijk e
Page 294 and 295:
woonkamer wees, waar Ree helemaal o
Page 296 and 297:
hem toe als om hem met haar nabijhe
Page 298 and 299:
anders wel de computerexpert die ze
Page 300 and 301:
ik met het papiertje waar hij de na
Page 302 and 303:
Hoofdstuk 30 ‘Hoe bedoel je, je k
Page 304 and 305:
En hij maakte bovendien een heel on
Page 306 and 307:
koffer te gooien,’ corrigeerde de
Page 308 and 309:
‘En u?’ ‘Zoals ik al zei, ik
Page 310 and 311:
wen. Toe zeg, u weet hoe ze is, dat
Page 312 and 313:
Het enige wat hij nog doen moest, w
Page 314 and 315:
gewijde moeder, een populaire lerar
Page 316 and 317:
kocht ik een blanco harde schijf wa
Page 318 and 319:
alleen onder schooltijd - Wayne was
Page 320 and 321:
die uitpuilde van de pakweg vijfhon
Page 322 and 323:
niet veel verder, maar misschien da
Page 324 and 325:
Maar mevrouw Sandra was anders. Ze
Page 326 and 327:
En Ethan Jones was slim genoeg om t
Page 328 and 329:
in hun bezit. Reken vijf tot zes uu
Page 330 and 331:
T-shirts, twee stapels spijkerbroek
Page 332 and 333:
Tenzij, dacht hij. Maar dat schreef
Page 334 and 335:
denken en terug zou komen. Hij zou
Page 336 and 337:
Hoofdstuk 33 Voor wat het familie-u
Page 338 and 339:
We volgden de lijn van de Paul Reve
Page 340 and 341:
te het hem had gekost om mij, toen
Page 342 and 343:
Het kwam me voor dat Jason, toen hi
Page 344 and 345:
zag de man met wie ik al vijf jaar
Page 346 and 347:
Met ingehouden adem keek ik naar zi
Page 348 and 349:
Met moeite kwam hij overeind, pakte
Page 350 and 351:
moeten beslissen welke rechter ze d
Page 352 and 353:
Hoofdstuk 35 ‘Hier begrijp ik nie
Page 354 and 355:
esten van een bloeduitstorting. Een
Page 356 and 357:
heeft hij verkocht. Zo verdiende hi
Page 358 and 359:
waarschijnlijk wel altijd zo blijve
Page 360 and 361:
etrok haar gezicht weer, en hij boo
Page 362 and 363:
vermoord had, maar in principe kon
Page 364 and 365:
aan hem kunnen vertellen, en aan de
Page 366 and 367:
‘Niet de media,’ corrigeerde Mi
Page 368 and 369:
‘Je hebt een drukke avond gehad,
Page 370 and 371:
Hij trok met zijn heupen, probeerde
Page 372 and 373:
dra zich naar voren, drukte de loop
Page 374 and 375:
per taxi - die hij vanaf de iPhone
Page 376 and 377:
om elke computer die zich op het ka
Page 378 and 379:
had? Ik wist van niets. Ik had de c
Page 381 and 382:
Dankwoord en opdracht Zoals gewoonl
Page 383:
voor wat ze heeft bereikt, ze heeft
show all

Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?