Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

een aantal klassieke nummers van Led Zeppelin en de Rolling Stones kochten
en downloadden. Sympathy for the Devil is altijd al mijn lievelingsnummer
geweest.
Voor ik het wist was het acht uur en was het tijd om Ree naar bed te brengen.
Ik stopte de iPod terug op het plekje onder de pannenlappen. Ree graaide
haar cd’s bij elkaar en zette ze terug in de kast. Daarna was het hup naar
boven, een snelle douche, tandenpoetsen, plassen, twee verhaaltjes, een liedje,
even kroelen achter de oren van de kat, en ten slotte dan eindelijk rust.
Ik keerde terug naar de keuken en zette een kopje thee. De volgende dag
was Labor Day, de laatste dag van mijn en Rees grote vakantie. Daarna be -
gon de vaste routine van Ree ’s ochtends naar het peuterklasje brengen, waarna
ik dan zou doorrijden naar mijn school. Jason zou haar om één uur halen,
en dan moest ik om vijf uur weer thuis zijn omdat hij naar zijn werk moest.
Een heel gedoe, alles bij elkaar, waarbij mijn man en ik elkaar nog maar
nauwelijks te zien zouden krijgen.
Ik was zenuwachtig. Ik vond het spannend en was opgewonden. Ik was bang.
Ik had willen werken. Mijn eigen geld willen verdienen. Niemand was verbaasder
geweest dan ikzelf toen ik uiteindelijk voor het onderwijs had gekozen,
maar ik had van het afgelopen jaar genoten. De kinderen keken naar me op,
zogen de kennis in zich op, maar waren daarnaast heel gevoelig voor een
vriendelijk woord. Ik hield van die momenten waarop ik, door iets speciaals te
doen, een hele klas vol glimlachende gezichten zag. En ik vond het fijn om vijfentwintig
kinderen ‘juf Jones, juf Jones’ te horen roepen. Dat kwam misschien
doordat het niet de naam van mijn moeder was, en daardoor klonk ‘juf Jones’
me in de oren als iemand die hoogst competent en respectabel was.
Wanneer ik voor de klas stond, voelde ik me intelligent en wist ik mezelf
meester van de situatie. Mijn eigen jeugd viel van me af, en in de ogen van de
kinderen zag ik de volwassene die ik wilde zijn. Geduldig, met kennis van za -
ken en vindingrijk. Mijn dochter hield van me. Mijn leerlingen mochten me.
En mijn man... Van Jason wist ik het nooit zeker. Hij had me nodig. Hij
respecteerde mijn wens om te werken, hoewel ik wist dat hij liever had dat ik
thuisbleef bij Ree. Hij had me aangemoedigd om dit werk aan te nemen, hoewel
we er ons thuis allemaal naar hadden moeten richten. Ik zei hem dat ik
zelf iets wilde presteren, en hij had onmiddellijk een cheque uitgeschreven om
mijn opleiding van te betalen.
Hij gaf me ruimte. Hij had vertrouwen in mijn beslissingen. Hij was
vriendelijk.
Hij was een goed mens, hield ik mezelf keer op keer voor, en vooral op die
201