Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

De persconferentie van de politie begon om drie minuten over negen.
En Jason kon precies zeggen wanneer die was afgelopen, want op dat
moment ging zijn telefoon.
Hij had er niet naar gekeken. Nadat hij zijn dochters tranen had gedroogd
en een bijzonder hongerige Mr. Smith te eten had gegeven,
had hij zijn dochter en de kat in Sandy’s Volvo geladen. Mr. Smith – de
zeldzame kat die zowaar van autorijden hield – had een zonnig plekje
gevonden en was meteen gaan slapen. Ree zat, met Lil’ Bunny tegen
haar borst gedrukt, in haar stoeltje en keek strak naar Mr. Smith alsof
ze bang was dat hij er opnieuw vandoor zou gaan.
Jason reed. Voornamelijk omdat hij een enorme behoefte had om in
beweging te zijn. Hij voelde zich alsof hij op de uitgestrekte vlakte van
Kansas was, een wervelwind naderbij zag komen en niet het vermogen
had hem te ontwijken. Hij kon niet anders dan kijken naar hoe de
hemel steeds donkerder werd terwijl de aantrekkende wind hem in het
gezicht sloeg.
De politie had een persconferentie gegeven. De mediamachine
kwam langzaam maar zeker op gang. Daar kon hij niets aan doen. Niemand
kon daar iets aan doen.
Zijn mobiel ging opnieuw. Hij wierp een blik op het schermpje en
zijn vrees voor dreigend onheil nam nog verder toe.
Via de achteruitkijkspiegel keek hij weer naar zijn dochter, naar het
ernstige gezichtje waarmee ze haar slapende kat observeerde en daar
blij mee probeerde te zijn terwijl ze ondertussen niets liever wilde dan
haar armpjes om haar moeders hals te slaan.
Hij klapte de telefoon open en drukte hem tegen zijn oor.
‘Hallo, Greg.’
‘Godsamme, Jason,’ blafte de hoofdredacteur van de Boston Daily in
zijn oor. ‘Waarom heb je ons daar niets van verteld? Verdomme, we
zijn toch familie hier. We zouden het begrepen hebben.’
‘Het is een moeilijke tijd,’ zei Jason automatisch. De woorden kwamen,
net als indertijd, zo lang geleden, als vanzelf over zijn lippen. Wil
je op de voorpagina? Dat kost je alleen je leven maar. Of mogelijk dat van
je kind. Of misschien ook dat van je vrouw.
‘Wat is er precies aan de hand, Jason? En dat vraag ik niet van redacteur
aan journalist. Je weet best dat ik je dat nooit aan zou doen.’
Alweer een leugen. Er zouden de komende dagen nog heel wat leugens
volgen. ‘Ik vraag het als lid van je journalistieke familie, als de
128