Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

‘Ik ben lid van de media. Natuurlijk weet ik hoe het gaat.’
We zijn aan het dansen, schoot het door hem heen. In gedachten zag
hij inspecteur D.D. Warren in een knalroze flamencojurk om hem heen
draaien. Zelf was hij helemaal in het zwart en probeerde hij een stoïcijnse
en sterke indruk te maken terwijl hij in werkelijkheid de passen
niet kende.
‘Nu het onderzoek echt goed op gang komt,’ hoorde hij de inspecteur
zeggen, ‘is het natuurlijk van belang om ervoor te zorgen dat de
taakeenheid zo snel mogelijk over zo veel mogelijk informatie kan beschikken.
U weet natuurlijk dat, met elk uur dat verstrijkt, de kans dat
we uw vrouw levend terug zullen vinden aanmerkelijk kleiner wordt.’
‘Wat ik weet is dat we haar gisteren niet hebben gevonden, betekent
dat we haar waarschijnlijk helemaal niet zullen vinden.’
‘Wilt u daar misschien nog iets aan toevoegen?’ vroeg inspecteur
Warren zacht.
‘Nee, mevrouw,’ zei hij toen, en daar had hij onmiddellijk spijt van,
want hij had van zichzelf gehoord hoe duidelijk zijn zuidelijke accent
in die woorden had doorgeklonken.
Inspecteur Warren was even stil. Hij vroeg zich af of dat betekende
dat zij het ook had gehoord.
‘Ik zal eerlijk tegen u zijn,’ zei ze opeens.
Dat betwijfelde hij ten zeerste, maar hij vond het niet nodig om dat
te zeggen.
‘Het is van het grootste belang dat we met Ree praten. De klokt tikt,
meneer Jones, en het is niet ondenkbaar dat uw dochter de enige is die
heeft gezien wat er met uw vrouw is gebeurd.’
‘Dat weet ik.’
‘In dat geval vindt u het natuurlijk goed dat een deskundige vanochtend
om tien uur een gesprek met haar heeft. Ze heet Marianne
Jackson en ze is geweldig met kinderen.’
‘Uitstekend.’
Er viel een ijzige stilte. ‘U vindt dat goed?’
‘Ja.’
Hij hoorde een diepe zucht, en toen vroeg de inspecteur: ‘Meneer
Jones, gisteren wilde u hier niets van weten. Hoe komt het dat u er nu
opeens geen bezwaar tegen heeft?’
‘Omdat ik me zorgen om haar maak.’
‘Om uw vrouw?’
121