Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

gens bloed uit probeerde te wassen – en om te zien of ze scheuren konden
ontdekken die op een worsteling zouden kunnen duiden. En of er
misschien nog andere aanwijzingen uit af te leiden waren.
Opnieuw werd D.D. bekropen door dat onaangename gevoel. Alsof
ze iets zag wat overduidelijk was, maar waarvan de betekenis haar
ontging.
Wie nam de tijd om een sprei en een T-shirt te wassen, maar vond het niet
nodig om een kapotte lamp op te ruimen? Wat was het voor soort vrouw, die
wegging zonder haar portemonnee en haar auto, en die haar kind achterliet?
En wat was het voor echtgenoot, die thuiskwam, ontdekte dat zijn vrouw
weg was, en dan drie uur wachtte voordat hij de politie waarschuwde?
‘Zolder? Kruipruimte?’ vroeg D.D. hardop aan Miller. Nick en
Marge vouwden de sprei op om mee te nemen naar het laboratorium.
Als er geen bleekwater gebruikt was, zou de sprei mogelijk nog enige
informatie op kunnen leveren. D.D. gaf het paarse shirt aan de tech nici,
die het, ook voor nader onderzoek, in een tweede zak stopten.
‘Geen kruipruimte. De zolder is klein en staat voornamelijk vol met
kerstspullen,’ meldde Miller.
‘Kasten, koelkasten, diepvriezers, schuurtjes, barbecuekuilen?’
‘Nee, nee, nee, nee en nee.’
‘Maar er is natuurlijk wel een grote haven.’
‘Inderdaad.’
D.D. slaakte een diepe zucht en probeerde het toen met nog een
laatste theorie. ‘De auto van meneer?’
‘Een pick-up. Hij is met ons mee naar buiten gelopen om achterin te
kijken. Maar hij weigerde de portieren van de cabine open te maken.’
‘Wat je voorzichtig noemt, verdomme.’
‘Gevoelloos,’ corrigeerde Miller. ‘Zijn vrouw wordt al uren vermist,
en hij heeft nog geen mens gebeld – geen vrienden, geen familie, niemand.’
Dat gaf voor D.D. de doorslag. ‘Kom op,’ zei ze. ‘Het is tijd voor een
kennismaking met meneer Jones.’
35