Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

en zelfs geen telefoontje achteraf. Ik kan alleen maar bedenken dat zij
het moet zijn geweest, want wie anders kan zoiets nou hebben gedaan?
En toen bedacht ik dat ze inmiddels zeventien was, oud genoeg om
auto te kunnen rijden, en moedig genoeg om van Portland, in Maine,
naar de grote stad Boston te durven komen.
Misschien heeft ze mijn adres van de cheques die ik aan Jerry stuur.
Misschien dat ze me, toen ze eenmaal wist waar ik woonde, op wilde
zoeken. Om te zien hoe het met me is.
Heeft ze de brieven gelezen? Heeft ze eruit kunnen begrijpen waarom
ik heb gedaan wat ik heb gedaan?
Gedurende de eerste paar weken heb ik de inhoud keer op keer
doorgewerkt. Voor zover ik kon nagaan, zat elke brief die ik ooit heb
geschreven erin, met inbegrip van de kladjes slechte poëzie, de beterschapskaart
toen ze ziek was, en de gedichten die ik stiekem onder
mijn werk had geschreven. Ik zocht overal naar antwoorden die ze mogelijk
in de kantlijn had gekrabbeld, naar sporen van lippenstift en desnoods
een vettige afdruk van haar hand.
Op een avond, nadat ik een aflevering van MythBusters had gezien
waarin citroenzuur werd gebruikt om onzichtbare inkt zichtbaar te
maken, kwam ik op het idee de brieven met citroensap te bespuiten.
Niets.
En dus wachtte ik tot ze terug zou komen. Dag in, dag uit. Want
ze wist waar ik woonde, en ik hoopte bij god dat ik haar terug zou
zien. Al was het maar voor een paar minuten, om haar iets te kunnen
vertellen. Om haar alles te kunnen vertellen. Alleen maar om haar...
te kunnen zien.
Uiteindelijk leverde het wachten evenveel op als het zoeken naar
krabbels in de kantlijn. Maanden later had ik haar nog steeds niet
gezien.
En net zoals ik indertijd in de gevangenis had gedaan, vraag ik me
ook nu weer af of ze eigenlijk ooit wel van me heeft gehouden.
Ik neem nog een slok Maker’s Mark en dan, nog voor het bran dende
gevoel in mijn keel is verdwenen, ontsteek ik een lucifer en kijk naar
hoe ’s werelds kostbaarste verzameling liefdesbrieven vlam vat. Voor
de zekerheid sprenkel ik er nog wat whisky overheen, en de vlammen
laaien goedkeurend op.
Op het laatste moment krijg ik er ineens verschrikkelijk spijt van.
Ik steek mijn handen in de vlammen om te redden wat er te redden
242