Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Toen Jason niets zei, voegde Max er na lange seconden aan toe:
‘Dus ik bel om het goed te maken.’
‘Dat is nergens voor nodig,’ zei Jason. ‘Het enige waar je me een
groot plezier mee kunt doen, is teruggaan naar Georgia.’
‘Kom, kom, Jason. Als iemand het recht heeft om boos te zijn, ben
ik dat denk ik wel. Je hebt mijn dochter meegenomen naar dit vreselijke
noorden, en bovendien hebben jullie me niet eens uitgenodigd
voor het huwelijk, laat staan dat jullie mij hebben laten weten dat ik
een kleinkind had. Zo ga je niet om met je familie, jongen.’
‘Je hebt volkomen gelijk. Als ik jou was, zou ik nooit meer iets met
ons te maken willen hebben.’
Opnieuw dat stroperige, warme lachje. ‘Je boft, jongen,’ ging Max
joviaal verder, ‘dat ik besloten heb me eroverheen te zetten. Uiteindelijk
hebben we het over mijn enige dochter en mijn enige kleinkind.
Het zou dom zijn om het verleden van invloed te laten zijn op onze
toekomst.’
‘Weet je wat? Wanneer Sandra thuiskomt, zal ik je haar woorden
overbrengen.’
‘Wannéér?’ vroeg Max op scherpe toon. ‘Bedoel je niet áls?’
‘Ik bedoel wannéér,’ zei Jason nadrukkelijk.
‘Is je vrouw ervandoor met een ander, jongen?’
‘Dat schijnt een populaire theorie te zijn.’
‘Kon je het haar niet naar de zin maken? En ik verwijt je niets, hoor.
Ik heb dat meisje na het overlijden van haar lieve moeder in mijn eentje
opgevoed, en je hoeft mij niet te vertellen dat ze bijzonder veel -
eisend kan zijn.’
‘Sandra is een geweldige vrouw en een toegewijde moeder.’
‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik nogal verbaasd was toen ik hoorde dat
mijn dochter het onderwijs in was gegaan. Ik sprak vanochtend met die
aardige man, het hoofd van haar school. Hoe heet hij ook alweer...
Phil, Phil Stewart? Hij was werkelijk vol lof over hoe geweldig Sandy
met haar leerlingen is. Het heeft er alle schijn van, jongen, dat mijn
dochter geboft heeft met jou. En daar ben ik reuzeblij om.’
‘Ik ben geen jongen.’
‘Goed, goed, Jason. Jones.’
Opnieuw hoorde Jason dat dreigende ondertoontje. Hij balde zijn
hand tot een vuist en weigerde erop in te gaan.
‘Je mag me niet zo, hè, Jason?’
283