Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

man die de foto’s van je gezin heeft gezien en die weet hoeveel je van
ze houdt. Gaat het een beetje met je?’
‘Ik leef met de dag,’ antwoordde Jason op effen toon.
‘Weet je al iets? Ik moet zeggen dat de politie behoorlijk vaag was,
hoor.’
‘We hopen op tips van de kijkers,’ luidde Jasons reactie.
‘En je dochter? Clarissa? Hoe is zij eronder? Kan ik iets voor je
doen, jongen?’
‘Dank je voor het aanbod. We nemen alles zoals het komt.’
‘Jason... Jason, mijn kerel.’
‘Ik kom vanavond niet werken, Greg.’
‘Natuurlijk niet! Godsamme, alsof we dat niet zouden begrijpen! Je
moet een week vrij nemen, of nog langer, misschien wel. Je geeft maar
een kik, jongen, en we regelen wel wat.’ Maar vergeet ons niet, wil je?
Voorpagina-artikel? Het hele verhaal rechtstreeks uit de pen van de echtgenoot
op onze voorpagina, oké, maat?
‘Dank voor je begrip.’
‘Je kunt op ons rekenen, Jason. Je hoeft maar te kikken, en het gebeurt.
We geloven in je, man. Stel je voor, alleen al de gedachte dat jij
Sandra iets zou hebben aangedaan...’
‘Dank voor je begrip.’ Jason klapte de telefoon dicht.
‘Wie was dat?’ vroeg Ree vanaf de achterbank.
‘Papa’s vroegere baas,’ zei Jason, en hij meende het.
Het hoofdbureau van de BPD was een mausoleum van glas en graniet
dat midden in de sociale woonwijk Roxbury was gebouwd en daar geheel
niet in paste. Het idee erachter was de aanvankelijke hoop dat de
nadrukkelijke aanwezigheid van politie een verbetering van het leefklimaat
in de buurt tot gevolg zou hebben. Maar waar het vooral toe
leidde, was dat zowel het personeel als de bezoekers van het gebouw
vreesden voor hun eigen leven.
Jason moest ergens parkeren, en hij ging de mogelijkheden na. Hij
rekende er niet op dat hij de auto onbeschadigd terug zou vinden. En
hij maakte zich vooral zorgen om de kat. Mr. Smith had de afgelopen
zesendertig uur minstens één van de hem beschikbare negen levens
verbruikt. Wie kon zeggen hoeveel hij er nog over had?
‘Ik wil hier niet zijn, papa,’ zei Ree terwijl ze, met haar konijn stevig
in haar armpjes geklemd, achter uit de auto stapte. De parkeerplaats
129