Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Hoofdstuk 37
‘Wil je beweren dat je met de taxi naar de redactie van de Boston Daily
bent gegaan? Helemaal alleen? En dat je, zonder je te identificeren,
daar gewoon naar binnen bent gelopen en dat niemand je heeft tegengehouden?’
‘Dat heeft hij al gezegd,’ bemoeide Ethan Hastings advocate zich
ermee, voordat zijn dertienjarige cliënt nog iets had kunnen zeggen.
‘Vooruit, inspecteur.’
D.D. zat in de vergaderkamer van het hoofdbureau. Miller zat rechts
van haar en haar directe baas, de assistent-hoofdinspecteur moord -
zaken, zat aan haar linker zijde. Tegenover hen zaten Ethan Hastings,
zijn ouders en een van Bostons meest gehaaide advocaten, Sarah Joss.
Twee weken na Wayne Reynolds’ vroegtijdige verscheiden op de parkeerplaats
van het misdaadlaboratorium van de staatspolitie, hadden
Ethans ouders de politie eindelijk toestemming gegeven om hun zoon
aan de tand te voelen. Maar gezien de keuze van hun advocaat was duidelijk
dat ze niets aan het toeval wilden overlaten.
‘Kom op, Ethan,’ drong D.D. aan. ‘Je oom heeft me telefonisch verteld
dat het je gelukt was om te bepalen dat de computer van de Jones’
zich op de redactie van de Boston Daily bevond. Maar dan opeens,
nadat je drie uur op de redactie hebt rondgehangen, besluit je het op
te geven?’
‘Iemand had de beveiliging gewijzigd,’ verklaarde Ethan op effen
toon. ‘Dat heb ik ook al verteld. Ik had een virus gestuurd, en een
nieuw antivirusprogramma heeft het gelokaliseerd en onschadelijk gemaakt.
Tenminste, dat vermoed ik.’
‘Maar de computer staat daar nog steeds. Het moet een van de computers
zijn die ze daar gebruiken.’
De jongen haalde zijn schouders op. ‘Dat is uw probleem, niet het
mijne. Misschien zou u betere mensen in dienst moeten nemen.’
D.D. balde haar handen onder de tafel tot vuisten. Betere mensen,
krijg wat. Ze hadden opnamen van de beveiligingscamera’s waarop te
zien was dat Ethan om enkele minuten voor halftwaalf het gebouw van
de krant binnen was gegaan, volgens zijn zeggen nadat hij zich daar
373