Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Maar een officiële computerexpert van de politie. Shit. Een des kun -
dige die op het computerlab werkte en over alle onderzoeksmiddelen
beschikte...
‘We hebben uw computer,’ ging D.D. verder. ‘Ik hoef u, als computerexpert,
natuurlijk niet te vertellen dat we alles kunnen vinden. En
met alles bedoel ik álles.’
Hij knikte kort, want ze had gelijk. Met de software van tegenwoordig
zou hij er verstandiger aan hebben gedaan om met zijn truck over
de computer te rijden, de onderdelen te vermalen en alle plastic resten
in een verbrandingsoven te gooien, en daarna had hij voor de zekerheid
die oven ook nog eens op moet blazen. Dán pas zou hij niets te
vrezen hebben gehad.
Het liefst was hij ogenblikkelijk naar de Boston Daily gegaan om zijn
oude computer te halen en er zijn eigen speurderssoftware op los te
laten. Hoeveel had Sandra ontdekt? Hoeveel beveiligingslaagjes had
ze los weten te pulken? De blogs van de chatrooms? De financiële gegevens?
De pagina van MySpace? Of de foto’s, misschien? O god, de
foto’s.
Maar hij kon niet terug naar de redactie. Het was een veel te groot
risico, en hij zou er verstandig aan doen ook die computer nooit meer
aan te raken. Dat was afgelopen. Klaar uit. Het beste wat hij zou kunnen
doen, was het kluisje van de vliering halen en samen met Ree de
grens over, naar Canada vluchten.
D.D. en Miller keken hem strak aan. Hij dwong zichzelf hardop uit
te ademen en een intens teleurgestelde indruk te maken.
‘Ik wou dat mijn vrouw me dat had verteld,’ zei hij.
D.D. keek sceptisch.
‘Ik meen het,’ zei hij, in de rol van benadeelde stappend. ‘Had ze
maar iets gezegd over waar ze bang voor was, of waar ze zich zorgen
om maakte, dan zou ik haar met alle liefde alles hebben uitgelegd.’
‘Wat bedoelt u precies met ‘alles’?’ vroeg Miller.
Jason produceerde nog een zucht. ‘Goed, goed. Ik heb een avatar.’
‘Een wat?’ vroeg Miller. Hij streek zijn snor glad en keek naar zijn
collega.
‘Een avatar. Een door de computer aangemaakte identiteit op een
website die Second Life heet.’
‘Ach, doe me een lol,’ mompelde D.D.
‘Hé, kleine potjes hebben grote oren,’ zei Jason terwijl hij op de
293