Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

‘Ik neem aan dat u een productieve werksessie had?’
‘Ik heb gedaan wat ik moest doen,’ antwoordde hij onverschillig.
‘Hoe is het vanochtend met uw dochter?’
‘Heeft u mijn vrouw gevonden, inspecteur?’
‘Nou, nee...’
‘Zegt u me dan wat u van me wilt.’
Hij hoorde haar diep ademhalen. ‘Nou, aangezien er inmiddels meer
dan vierentwintig uur zijn verstreken, bel ik u om te zeggen dat uw
vrouw nu als officieel vermist te boek staat.’
‘Nou, wat fijn voor haar,’ mompelde hij.
‘Dat is het in zeker opzicht inderdaad. We kunnen nu officieel een
dossier openen en meer mankracht inzetten. Bovendien geven we om
negen uur een persconferentie om de vermissing van uw vrouw bekend
te maken.’
Hij verstijfde. Haar woorden troffen hem als een vlijmscherpe dolkstoot
tussen de ogen. Hij deed zijn mond open om te protesteren,
maar slikte zijn woorden vrijwel meteen weer in. Hij kneep in de brug
van zijn neus en probeerde zichzelf wijs te maken dat het prikkende
gevoel in zijn ogen niet van tranen afkomstig was. ‘Goed,’ zei hij zacht.
Het drong tot hem door dat hij moest beginnen mensen te bellen. Hij
had een advocaat nodig. En hij moest bedenken wat hij met Ree aan
moest. Hij klemde het draadloze toestel tussen zijn kin en schouder en
liep naar de keuken, waar zijn dochter hem niet zou kunnen horen.
Nadat hij de deur van de koelkast had opengetrokken, kwam hij niet
verder dan naar Sandra’s geliefde cola te kijken, en toen deed hij de
deur weer dicht.
‘Het zou natuurlijk een stuk effectiever zijn,’ ging inspecteur Warren
verder, ‘als u zelf iets tegen de mensen zou kunnen zeggen. Dat
zou de zaak een stuk persoonlijker maken, en zo. We zouden de persconferentie
in uw voortuin kunnen geven, met u en Ree erbij,’ besloot
ze vrolijk.
‘Nee, dank u.’
‘Nee, dank u?’ Ze klonk intens verbaasd, maar ze wisten alle twee
dat het spel was.
‘Mijn eerste zorg geldt mijn dochter. Ik denk niet dat het goed voor
haar is om haar aan het mediacircus bloot te stellen. Verder denk ik dat
het heel traumatisch voor haar zou zijn om verslaggevers en journalisten
in onze voortuin toe te laten. Daarom denk ik dat ik het best ge-
119