Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Maar elk plan, hoe goed ook, had een zwakke plek. In dit geval was
dat de gezinscomputer, die over voldoende belastende bewijzen beschikte
om hem voor minstens twintig jaar en mogelijk levenslang
achter de tralies te laten verdwijnen. Goed, hij bediende zich van een
redelijk goede scrubber-software, maar elk bezoekje aan welk webadres
dan ook, genereerde veel meer tijdelijke bestanden dan een scrubber
aankon. Drie, hooguit vier dagen, schatte hij. Dan zouden de computerdeskundigen
van de politie in de gaten krijgen dat er iets niet klopte
met de computer die ze in beslag hadden genomen, en dan zou hij de
recherche pas echt goed over zich heen krijgen.
Aangenomen dat ze Sandy intussen niet al ergens levenloos hadden
aangetroffen en weldra op de stoep zouden staan om hem te arresteren.
Jason, die te gespannen was om nog te kunnen slapen, stond op.
Elke beweging bezorgde hem pijn in zijn ribben. Zijn linkeroog zat
potdicht. Maar zijn letsel kon hem niet schelen. Niets kon hem schelen,
behalve één ding.
Hij moest zich ervan verzekeren dat Ree nog veilig in haar kamertje
lag te slapen – haar kleine kinderlijfje op haar zij, haar knieën hoog
opgetrokken en de rode kater aan haar voeten.
Met al zijn zintuigen op scherp liep hij de gang door. Het huis rook
en voelde zoals altijd. Hij deed de deur van Rees kamer op een kiertje
open en zag zijn dochter languit op haar rug liggen. Ze hield het dekbed
met beide handjes stevig vast en keek hem met grote ogen aan. Ze
was wakker en – dat zag hij nu pas – ze had gehuild. Haar wangen
waren nat van de tranen.
‘Hé, lieverd,’ zei hij zacht, terwijl hij de kamer in liep. ‘Ben je verdrietig?’
Mr. Smith keek naar hem op, geeuwde en strekte zijn rechter voorpoot.
Ree bleef hem alleen maar strak aankijken.
Hij ging op de rand van het bed zitten en streek de verwarde krullen
van haar bezwete voorhoofd.
‘Ik wil mama,’ zei ze met een klein stemmetje.
‘Dat weet ik.’
‘Ze heeft gezegd dat ze altijd weer thuiskomt.’
‘Dat weet ik.’
‘Maar waarom komt ze dan niet thuis, papa? Waarom niet?’
Dat wist hij niet. Dus ging hij naast zijn dochter liggen en nam haar
in zijn armen. Hij streelde haar over haar haren terwijl ze uithuilde op
275