Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

‘Een doorsneegezinnetje in een huis met stalen deuren en extra beveiligde
ramen?’
‘We wonen in een grote stad. Veiligheid mag je niet lichtzinnig
opnemen.’
‘Ik had me nooit zo gerealiseerd dat Southie zo gevaarlijk is dat een
dergelijke mate van beveiliging noodzakelijk is.’
‘Ik had me niet gerealiseerd dat de politie een probleem heeft met
burgers die goede sloten aanbrengen.’
Eén-één, dacht D.D. Opnieuw zweeg ze even om haar gedachten
over dit gesprek, dat onder vier ogen plaats behoorde te vinden en niet
via de telefoon, op een rijtje te krijgen.
‘Toen u thuiskwam, meneer Jones, waren de deuren toen op slot?’
‘Ja.’
‘En is u misschien iets vreemds opgevallen? In de keuken, in het
halletje, op de gang? Heeft u iets ongewoons opgemerkt toen u binnenkwam?’
‘Niets. Ik heb niets vreemds gezien.’
‘En toen u zich realiseerde dat uw vrouw er niet was, wat heeft u
toen als eerste gedaan?’
‘Haar mobiel gebeld. En die bleek in haar tas op de bar te zitten.’
‘En toen? Wat deed u toen?’
‘Ik ben naar buiten gegaan om te zien of ze misschien de tuin in was
gegaan. Ik weet niet, om naar de sterrenhemel te kijken of zo. Binnen
was ze niet, dus ik keek of ze buiten was.’
‘En daarna?’
‘Heb ik in haar auto gekeken.’
‘En toen?’
‘Toen... wat?’
‘Wat u daar beschrijft, neemt iets van drie minuten in beslag. Volgens
onze gegevens heeft het drie uur geduurd voor u uiteindelijk de
politie waarschuwde. Wie heeft u gebeld, meneer Jones? Wat heeft u
gedaan?’
‘Ik heb niemand gebeld en niets gedaan.’
‘U heeft drie uur lang niets gedaan?’
‘Ik heb gewacht, inspecteur. Ik ben op de bank gaan zitten wachten
tot ze terug zou komen. Maar toen dat uiteindelijk niet gebeurde, heb
ik de politie gebeld.’
‘Ik geloof u niet,’ zei D.D. op effen toon.
65