Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Twaalf over halfzeven. Vandaag wordt dus duidelijk geen dag van
doen alsof je normaal bent.
Vandaag is het menens.
Ineens heb ik het benauwd. Mijn hart slaat op hol en ik krijg vochtige
handen. En ik denk zoveel tegelijk dat mijn hoofd er pijn van doet,
en wanneer ik iemand hoor kreunen ben ik even van slag, totdat tot me
doordringt dat ik het zelf ben.
Haar glimlach, die lieve, lieve glimlach. Zoals ze naar me kijkt, alsof ik
een kei ben, alsof ik in mijn eentje de hele wereld aankan.
En dan, dan stromen de tranen over haar wangen. ‘Nee, nee, nee. Alsjeblieft,
Aidan, hou op. Nee...’
De politie zal me komen halen. Vroeger of later. Ze komen met zijn
tweeën, met zijn drieën of met een speciale eenheid, en verdringen
zich op de stoep. Daar hebben jongens zoals ik hun bestaan aan te danken.
Omdat elke gemeenschap zijn schurk moet hebben, en ook al doe
je nog zo normaal, dat verandert daar niets aan.
Ik moet nadenken. Een plan maken. Ik moet hier als de sodemieter
weg.
Maar waar moet ik heen? En voor hoelang? Zoveel geld heb ik niet...
Ik probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen. Mezelf gerust
te stellen. Alles komt goed. Ik hou me aan het programma. Ik
drink niet, ik rook niet, ik zit niet op internet. Ik ga braaf naar elke bijeenkomst
en doe geen rare dingen.
Ik leef normaal en doe normaal, ja toch?
Maar daar schiet ik niets mee op. Ik val terug op oude gewoontes,
op het besef dat ik weet dat het waar is.
Ik kan liegen als de beste, vooral tegen de politie.
D.D. begon haar bezoek in de keuken. Draaide ze haar hoofd naar
links en keek ze door de deur, dan kon ze nog net de omtrekken zien
van een man die op een donkergroen bankje zat. Over de rugleuning
hing een dekentje in regenboogkleuren. Jason Jones zat onbeweeglijk
stil en onder zijn kin zat een tweede, eveneens roerloze krullenbol
– zijn dochter Ree, die in slaap leek te zijn gevallen.
Omdat D.D. zo aan het begin van het onderzoek zo min mogelijk
aandacht wilde trekken, waakte ze ervoor te lang naar het tweetal te
kijken. Millers intuïtie klopte – ze hadden te maken met een intelligente
man, een mogelijke verdachte, die goed op de hoogte leek van
25