Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

net naging en nu... wilde hij me verblinden met verwennerijen en me vervolgens
vermoorden? Me verleiden met al dit moois om me tot onderdanigheid
te dwingen?
Ik trok me terug in onze kamer om de glanzende blauwe jurk en de kniehoge
zwartleren laarzen aan te trekken die Jason voor me had meegenomen.
Ik had deze jurk nog niet voor Wayne gedragen, en toen ik me afvroeg of
Jason dat wist, voelde ik me opnieuw verschrikkelijk zenuwachtig.
Ree kwam de kamer binnengerend. Ze maakte een pirouette in haar mooie,
met bloemetjes geborduurde rode jurk die een enorme strik op de rug had. ‘Ma -
ma, doe mijn haar. Het is haartijd, mama. Ik wil er prachtig mooi uitzien!’
Ik deed Rees haren in een knotje en trok kleine plukjes los die speels rond
haar gezichtje vielen. Daarna behandelde ik mijn eigen blonde krullen, en
toen ik de make-up ontdekte die mijn slimme man eveneens voor ons familie-uitstapje
in mijn koffer had gestopt, maakte ik ons alle twee ook nog een
beetje op. Ik deed oogschaduw, rouge en lipgloss op, Ree kreeg alleen wat gloss
op haar lippen. Daar was ze het helemaal niet mee eens, want ze was ervan
overtuigd dat je er met meer make-up mooier uitzag.
Jason verscheen op de drempel van de badkamer. Hij droeg een donkere
broek die ik nog niet van hem kende en daarop een donkerpaars overhemd en
een donker colbertje. Geen das. De bovenste twee knoopjes van zijn boord stonden
open, waardoor zijn krachtige hals zichtbaar was. Op dat moment werd
ik me bewust van een kriebel in mijn buik die ik al in vier maanden niet
meer had gevoeld.
Mijn echtgenoot is een knappe man. Een heel knappe man.
Ik hief mijn blik op en onze ogen vonden elkaar, en toen ging het dwars
door me heen. Ik voelde het tot in het merg van mijn botten.
Angst. Ik was bang voor hem.
*
Jason wilde een eindje wandelen. Het was een verkwikkend frisse en droge
februariavond en de stoepen waren sneeuwvrij. Ree vond het een geweldig
idee – tot dusver vond ze alles aan deze minivakantie even prachtig. Ze liep
tussen ons in, haar linkerhand in die van Jason en haar rechter in de mijne.
Ze telde tot tien, en dan was het onze taak om haar hoog in de lucht te zwaaien
zodat ze naar voorbijgangers kon schreeuwen.
Dat leverde ons een glimlach van hen op – een goedgekleed gezin dat een
avondje uit was in de grote stad.
337