Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

avonden dat de schaduwen lang werden en ik weer het gevoel had dat ik
helemaal alleen was.
Goed, ons huwelijk was een huwelijk zonder seks. Geen enkel huwelijk was
immers volmaakt, nietwaar? Dit was volwassenheid. Begrijpen dat de mooie
dromen die je als kind had gekoesterd nooit waarheid konden worden. Je sloot
deals. Je offerde jezelf op voor je gezin.
Je deed wat goed was, ook al was dat dan niet volmaakt, en was je dankbaar
voor al die avonden dat je kon inslapen zonder de weeïge stank van verwelkte
rozen.
De gedachte aan Jason deed me beseffen dat Ree en ik de volgende dag
Jasons verjaardagstaart moesten bakken. Misschien was het een goed idee om
de iPod nu alvast in te pakken, nu hij nog niet thuis was. Maar toen viel mijn
blik op de computer en realiseerde ik me waar de zwakke plek in ons plan zat.
Jason werkte elke avond en nacht op de computer. Dat betekende dat hij,
wanneer hij straks thuis zou komen en de computer op zou starten, onmiddellijk
zou zien dat de menubalk ineens een icoon van iTunes bevatte.
En daarmee zou onze verrassing geen verrassing meer zijn.
Ik ging achter de computer zitten en bedacht wat ik zou kunnen doen. Ik
zou het programma kunnen wissen. We hadden onze favoriete muziek al
naar de iPod gekopieerd, dus het tijdelijk wissen van de iTunes-software
maakte niets uit. Of...
Ik had een vage herinnering dat je dingen op het bureaublad kon wissen
door ze naar de prullenbak te verwijzen. Maar alles wat je gewist had, bleef
in die prullenbak totdat je het commando gaf om de prullenbak te legen. Misschien
was het een idee om het icoon van iTunes naar de prullenbak te slepen
zodat Jason het niet zou opmerken, en dan zou ik het daar kunnen laten zitten.
Fluitje van een cent.
Alvorens de daad bij het woord te voegen, besloot ik mijn theorie uit te testen
met een oud document van mijzelf. Ik vond de naam van de map, klikte
hem aan en sleepte hem naar de prullenbak. Daarna klikte ik twee keer op
het icoon van de prullenbak om te zien wat er gebeurd was.
De prullenbak ging open en ja hoor, daar zag ik het document dat ik had
weggegooid. Verder zag ik een ander document dat ‘Foto 1' heette.
En daar klikte ik op.
De korrelige zwart-witopname vulde het scherm.
En ik stak mijn vuist in mijn mond om te voorkomen dat mijn dochter me
zou horen gillen.
202