Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

‘Niet jouw vrouw,’ zei ze op scherpe toon. ‘En niet aan mij.’
‘Aan wie dan? Voor zover ik weet ben jij haar beste vriendin.’
Elizabeth zuchtte opnieuw. Ze verbrak het oogcontact en keek naar
de klok. Hij realiseerde zich dat hij zijn maag vasthield, alsof hij zich
voorbereidde op een stomp. Hij kon maar één verklaring bedenken
waarom ze wegkeek – ze wilde hem iets vertellen.
‘Moet je horen,’ begon ze. ‘Ik heb een enorm respect voor Sandy. Ze
is een voortreffelijke lerares. Ze heeft geduld met de kinderen en ze
is... evenwichtig. Dat zie je tegenwoordig niet vaak meer bij jonge leraren.
En bij vrouwen nog minder. Ze brengen hun persoonlijke problemen
mee naar het werk, en misschien dat de leerlingen dat juist
mooi vinden, maar als collega’s zijn we daar helemaal niet van onder
de indruk. Sandy was anders. Ze was altijd beheerst en kalm. Betrouw -
baar. Voor mij is ze helemaal niet het type dat iemand in vertrouwen
neemt om haar persoonlijke problemen te bespreken. Dat deed ze niet
met mij, noch met anderen. En daarbij, wanneer zou ze tijd voor iemand
anders moeten hebben?’
Jason knikte. Dat had hij zich zelf ook al afgevraagd. De meest eenvoudige
verklaring voor Sandy’s verdwijning was natuurlijk een andere
man. Ze was er met een minnaar vandoor gegaan, of ze had een minnaar
genomen die zich ineens bedacht had.
‘Niet doen alsjeblieft. ik hou nog steeds van je...’
Maar Jason had er geen idee van hoe zoiets had kunnen gebeuren.
Zijn vrouw ging er eens in de zes à negen maanden een weekendje
tussenuit. Hij wist heel goed dat hij niet aan al zijn verplichtingen als
echtgenoot tegemoetkwam. Maar dat was hooguit twee nachtjes per
jaar, en hij kon zich niet voorstellen dat zo’n aantrekkelijke vrouw als
Sandy op basis van die paar nachtjes een relatie met iemand zou kunnen
hebben.
‘Na school?’ mompelde hij.
Elizabeth schudde haar hoofd. ‘Ze bleef alleen na wanneer er ver -
gaderd moest worden. Maar daarna ging ze altijd zo snel mogelijk weg
om Ree te halen, met wie ze, zo stel ik me voor, het merendeel van
haar avonden doorbracht.’
Jason knikte. Afgezien van haar weekendjes, besteedde Sandy al haar
middagen en avonden aan het zorgen voor Ree. En zoals hij in de afgelopen
achtenveertig uur zelf had vastgesteld, was een kind van vier
een uitstekende chaperonne.
172