Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

wend geraakt om haar bij thuiskomst in hun bed te vinden. Ze sliep, net
als hun dochtertje, op haar zij en met haar knieën helemaal opgetrokken.
Hij hield van haar zuidelijke accent, en van haar verslaving aan
cola, en van haar glimlach met een kuiltje in haar linkerwang.
Als ze stil was, straalde ze een tederheid uit die hij geruststellend
vond. En als ze pret maakte met Ree, en samen met haar giechelde,
sprankelde ze op een manier die hem energie gaf.
Hij vond het fijn om naar haar te kijken wanneer ze hun dochter
voorlas. En hij luisterde graag naar haar neuriën wanneer ze in de keuken
aan het werk was. Haar haren vielen als een krullend gouden gordijn
langs haar gezicht, en daar hield hij van, net zoals van de manier
waarop ze bloosde wanneer ze merkte dat hij naar haar keek.
Het was hem niet duidelijk of ze van hem hield. Daar had hij nooit
achter kunnen komen. Maar voor een tijdje had ze hem nodig gehad,
en dat was voor hem voldoende geweest.
Ze heeft me verlaten, was zijn eerste gedachte geweest toen hij om
drie uur in de nacht in de donkere kamer op het bankje was gaan zitten.
In februari had hij geprobeerd het goed te maken, en dat was uitgelopen
op een ramp. En nu had Sandy hem dan eindelijk verlaten.
Maar nog geen halve seconde later zette hij die gedachte alweer van
zich af. Sandy mocht dan haar twijfels over hun huwelijk hebben ge -
had, maar ze hield voor honderd procent van Ree. Dat betekende dat
Sandy, als ze uit eigen wil was vertrokken, dat nooit zonder Ree zou
hebben gedaan, en dat ze op zijn minst haar tas zou hebben meegenomen.
En dat bracht hem automatisch bij de conclusie dat Sandy niet
vrijwillig was vertrokken. Er was iets ergs gebeurd, hier, in zijn eigen
huis, terwijl zijn dochter boven had liggen slapen. Maar hij had geen
idee van wat dat was.
Jason was een gereserveerd mens. Dat wilde hij best toegeven. Hij
wilde liever logica in plaats van emotie, feiten in plaats van veronderstellingen.
Dat was een van de redenen waarom hij zo’n goede journalist
was. Hij blonk uit in het analyseren van een grote hoeveelheid informatie
om daar de kern uit te halen – het punt waar alles om draaide.
Hij raakte niet overweldigd door verdriet, woede of verontwaardiging.
Hij koesterde geen enkele vooringenomenheid ten aanzien van de inwoners
van Boston of ten aanzien van de mensheid in het algemeen.
Jason was iemand die er rekening mee hield dat er op elk moment
iets verschrikkelijks zou kunnen gebeuren. Dat hoorde nu eenmaal bij
80