Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

H. Nadat Colleen iets van een minuut heeft rondgekeken, loopt ze
door naar de slaapkamer, en op dat moment realiseer ik me dat ik mijn
lakens al enige tijd niet meer heb gewassen.
Nou, shit, denk ik, daar kan ik nu niets meer aan veranderen. En
daarbij, schone lakens zullen ongetwijfeld worden opgevat als een te -
ken van schuld.
Colleen keert terug naar de woonkamer en strijkt neer op het roze
bankje. Het kleedje op de rugleuning kriebelt in haar nek. Ze gaat even
rechtop zitten, bekijkt het gehaakte lapje, haalt haar schouders op en
leunt weer naar achteren.
‘Wat heb je uitgespookt, Aidan?’
‘Werk, wandelen, groepstherapie.’ Ik haal mijn schouders op. Ik ben
blijven staan, voornamelijk omdat ik te zenuwachtig ben om te kunnen
zitten. Ik laat het groene elastiekje om mijn pols knallen. Colleen kijkt
ernaar, maar ze zegt er niets van.
‘Hoe is het op je werk?’
‘Ik mag niet klagen.’
‘Nieuwe vrienden? Nieuwe hobby’s?’
‘Nee.’
‘Ben je de laatste tijd nog naar de film geweest?’
‘Nee.’
‘In de bibliotheek? Heb je boeken geleend?’
‘Nee.’
Ze houdt haar hoofd scheef. ‘Barbecuefeestjes bij de buren, dan?’
‘In maart?’
Ze grinnikte. ‘Zo te horen heb je wel een érg rustig leventje.’
‘Dat klopt,’ verzeker ik haar. ‘Heel erg rustig.’
Dan komt ze eindelijk ter zake. Ze buigt zich naar voren, bij het
kleedje vandaan, en zet haar ellebogen op haar knieën. ‘Ik heb gehoord
dat er opwinding was in de buurt.’
‘Ik heb de agenten gezien,’ zeg ik. ‘Ze zijn vanochtend de huizen
langs geweest.’
‘Heb je met ze gesproken, Aidan?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Ik moest werken. Vito geeft me ervanlangs als
ik te laat kom. En daarbij,’ voeg ik er op een defensief toontje aan toe,
‘ik weet nergens iets van af.’
Ze glimlacht, en ik kan haar bijna horen denken: kreeg ik maar een
dubbeltje voor elke keer dat ik dat zinnetje hoor.
108