Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

denken en terug zou komen. Hij zou haar terugnemen. Omwille van
Ree, maar ook voor zichzelf. Hij wist dat hij geen volmaakte echtgenoot
was en dat hij, tijdens die korte vakantie in februari, een verschrikkelijke
fout had gemaakt. Als ze hem daarvoor wilde straffen, was
hij bereid dat te aanvaarden.
Maar nu, nu er al bijna drie dagen op zaten en de uren zich voortsleepten,
zag hij zich gedwongen om ook de andere opties onder ogen
te zien. Dat zijn vrouw er niet met een ander vandoor was gegaan. Dat
er iets vreselijks was gebeurd, hier, in zijn eigen huis, en dat het een
wonder was dat Ree het overleefd had. Misschien had Ethan zijn frustratie
over zijn onbeantwoorde liefde niet langer de baas gekund. Misschien
had Maxwell hen eindelijk gevonden en had hij Sandy ontvoerd
om bij zijn kleindochter te kunnen komen. Of misschien had Sandy inderdaad
wel een minnaar, de mysterieuze computerdeskundige. De man
wilde dat ze haar echtgenoot zou verlaten en zijn geduld was opgeraakt.
Ze was zwanger geweest. Was het zijn kind? Van een ander? Was dat
de aanleiding geweest? Misschien had ze met de hulp van Ethan Hastings
ontdekt wie hij in werkelijkheid was en was ze geschrokken van
het besef dat ze het kind van een monster droeg. En dat kon hij haar
niet echt kwalijk nemen. Zelf zou hij het ook doodeng moeten vinden
om iemands biologische vader te zijn.
Maar dat was hij niet. Wat hij gewild had... Waar hij op had gehoopt...
Als dat moment zich ooit zou hebben voorgedaan, waarop Sandy
hem zenuwachtig verteld zou hebben dat ze samen een kind hadden
verwekt, zou hij een enorme ontroering en een diep ontzag hebben
gevoeld. En hij zou eeuwig dankbaar zijn geweest.
Dat moment had hij nooit gekregen. Zijn vrouw was verdwenen en
hij was achtergebleven met het spook van wat had kunnen zijn.
En daarbij voegde zich het spook van zijn dreigende arrestatie.
Hij zou met zijn dochter kunnen vluchten. Dat was eigenlijk de
enige mogelijkheid, want vroeger of later zou inspecteur Warren met
een arrestatiebevel en iemand van de kinderbescherming op de stoep
staan. En hij zou in de gevangenis belanden. Maar wat nog veel erger
was dan dat, was dat Ree in een pleeggezin zou komen.
Dat moest hij hoe dan ook voorkomen. Dat kon hij zichzelf niet
aandoen, en ook zijn dochter niet.
Hij ging naar boven.
De toegang tot de vliering zat verborgen achter een paneel van de
334