Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

‘Natuurlijk,’ zeg ik, en ik doe de deur wijdopen. Colleen is een keer
eerder bij me op bezoek geweest, helemaal in het begin, toen ze kwam
om na te gaan of mijn adres wel klopte. Dat is nu twee jaar geleden,
maar sindsdien is er nauwelijks iets veranderd. Ik blink nu eenmaal
niet uit in interieurontwerpen.
Ze loopt de smalle gang door naar de achterzijde van het huis, waar
mijn spaarzame hospita, mevrouw Houlihan, de zitkamer en de veranda
verbouwd heeft tot een bescheiden appartement waar ik achthonderd
dollar voor neer moet tellen. Daarvoor in ruil is mijn hospita in staat
de onroerendgoedbelasting te betalen voor dit huis dat al ruim vijftig
jaar haar eigendom is, en dat ze niet op wil geven alleen omdat de
buurt door yuppies is ontdekt en de waarde van onroerend goed er de
pan uit is gerezen.
In werkelijkheid mag ik haar wel, die mevrouw H. Ook al hangt ze
dan vitrage voor elk raam en is er geen gestoffeerd oppervlak in het
hele huis te vinden waarop ze geen gehaakt kleedje heeft gespeld (en
dat van die spelden, dat weet ik omdat ik me zo ongeveer om de dag
wel aan eentje prik). Mevrouw H. weet dat ik een geregistreerde zedendelinquent
ben, maar toch laat ze me die kamers van haar huren,
zelfs nadat haar eigen kinderen haar daarvoor hebben uitgescholden
(ik kon ze vanaf mijn bank woordelijk horen – zó groot is het huis nu
ook weer niet). Ik mag haar, hoewel ik haar regelmatig in mijn kamer
betrap.
‘Ik was iets vergeten,’ blaft ze me dan toe, zoals je van een vrouw van
haar leeftijd mag verwachten. Ze is tachtig en heeft de lichaamsbouw
van een tuinkabouter. Ze heeft niets broos, afwezigs of vergeetachtigs.
We weten alle twee dat ze me controleert. Maar dat zullen we nooit
hardop toegeven, en dat bevalt me ook.
Alleen voor haar verstop ik mijn pornobladen onder mijn matras,
waar ik zeker weet dat ze ze zal vinden. Volgens mij stelt het haar gerust
dat haar jonge huurder een voorkeur heeft voor bladen met volwassen
tieten. Ik zou ook niet willen dat ze zich zorgen om mij maakte.
Misschien zou het mij goed hebben gedaan om een moeder te hebben
gehad toen ik jong was. Misschien dat me dat geholpen zou hebben.
Ik weet niet.
Nu laat ik Colleen mijn hoekje van het paradijs binnen. Ze inspecteert
het piepkleine keukentje en de schaars gemeubileerde woon -
kamer met het roze gebloemde bankje dat eigendom is van mevrouw
107