Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

niet meer níet weten. We zijn getekend, jij en ik. Zelfs in een menigte
zullen we ons altijd eenzaam voelen. Omdat wij dingen weten die andere
mensen niet weten, omdat we ooit dingen hebben gedaan, of hebben
moeten doen, die andere mensen niet hebben gedaan en niet hebben
hoeven doen. De politie bracht me terug naar mijn ouders, maar
ik kon zelfs niet voor mijn ouders weer een echt jochie zijn. Dat vonden
ze erg moeilijk. Dus op de ochtend van mijn achttiende verjaardag,
toen ik aan de aandelen kon komen die Rita me had nagelaten,
ben ik hem gesmeerd. Het voelde niet goed om Joshua Ferris te zijn,
en dus heb ik een andere naam aangenomen. En daarna weer een andere,
en toen nog weer een. Ik werd een deskundige in het bedenken
van nieuwe identiteiten. Het gaf me een veilig gevoel.’
Sandra wreef over de rug van zijn hand. ‘Joshua...’
‘Nee, noem me Jason, alsjeblieft. Als ik Joshua had willen zijn, zou
ik in Georgia zijn gebleven. Ik ben hier – wíj zijn hier niet zomaar
naartoe verhuisd.’
‘Maar dat is wat ik niet begrijp,’ zei ze ineens fel. ‘Je zegt zelf dat we
zoveel met elkaar gemeen hebben. Waarom heb je me dit alles niet
eerder verteld? En helemaal toen je het van mijn moeder wist, toen
had je het me toch zeker wel kunnen vertellen?’
Hij aarzelde. ‘Omdat ik niet alleen maar pornografische foto’s van
het internet laat verdwijnen. Ik, eh... Nou, laten we maar zeggen dat ik
in therapie ben geweest, maar dat deed me niets. Maar toen, op een
avond, ben ik op de computer van mijn ouders gegaan en begon ik de
chatrooms te bezoeken. Ik... ik ging op zoek naar het soort kerels dat
het voorzien heeft op jongetjes zoals ik. En ik bedacht een systeem
– ik krijg ze zo ver dat ze me, in ruil voor die oude pornografische foto’s
van mij, het nummer van hun creditcard en andere persoonlijke informatie
geven, en dan neem ik ze te grazen. Ik haal hun rekeningen leeg,
neem al het hun toegestane krediet op en zet hun hele bezit op naam
van het Nationale centrum voor vermiste en misbruikte kinderen. Ik
pak ze in en zuig ze leeg. Als een spin. In zekere zin zou je kunnen zeggen
dat ik net zo’n roofdier ben geworden als de man die me destijds
ontvoerd heeft. Het zijn natuurlijk hoogst illegale activiteiten,’ besloot
hij. ‘Maar het is het enige wat me geestelijke rust geeft.’
‘Is dat waar je elke nacht mee bezig bent? Waarom je al die uren op
internet zit?’
Jason haalde zijn schouders op. ‘Ik heb moeite met slapen. Dat zal
357