Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Ik begin opgewonden de kamer op en neer te lopen. ‘Ik ben bezig
aan een brief,’ zeg ik opeens, want ze observeert me met die a lwetende
blik in haar ogen, en als er op die manier door een autoriteit naar je
wordt gekeken, dan móét je gewoon iets zeggen.
‘Ja?’
‘Aan Rachel,’ zeg ik. Ze weet niet wie Rachel is, want uiteindelijk is
het niet haar echte naam, maar dat weerhoudt haar er niet van begrijpend
te knikken. ‘Ik probeer onder woorden te brengen hoe het voelt
om hulpeloos te zijn, en dat valt niet mee, weet je. Niemand vindt het
prettig om zich hulpeloos te voelen. Maar ik denk dat ik het al aardig
onder de knie begin te krijgen. Volgens mij krijg ik nog tijd genoeg om
erachter te komen hoe het precies voelt om hulpeloos te zijn.’
‘Vertel het me maar, Aidan.’
‘Ik heb het niet gedaan, oké? Ik heb het niet gedaan. Maar ondertussen
is die vrouw wel verdwenen en ik woon vijf huizen van haar vandaan,
en toevallig sta ik wel in de database van zedendelinquenten. En
dat zegt genoeg. Het spel is uit. We hebben een klant, een pedofiel, en
we pakken hem op. Niet dat iemand iets van mijn verhaal zal geloven.’
‘Kende je die vrouw, Aidan?’
‘Niet echt. Ik heb haar een paar keer in de buurt gezien. Maar ze
hebben een kind. En dat kind heb ik ook gezien. Ik hou me aan de regels.
Ik heb al problemen zat. Ze hebben kinderen, dus ik hou me op
een afstand.’
‘Ik heb begrepen dat ze erg knap is.’
‘Ze heeft een kind,’ herhaal ik met klem, alsof het een mantra is, en
misschien is het dat ook wel.
‘En jij bent een aantrekkelijke jongeman.’ Colleen houdt haar hoofd
schuin wanneer ze dit zegt – het is bijna alsof ze me voor het eerst echt
bekijkt – maar ik trap er niet in. ‘Je leidt een rustig leventje en gaat niet
veel uit. Ik kan me indenken dat dit behoorlijk frustrerend voor je
moet zijn.’
‘Je mag rustig van me geloven dat ik me elke dag aftrek. Vraag maar
aan de groepsleidster – ze wil er elke keer alles over horen.’
Colleen vertrekt geen spier. ‘Hoe heet ze?’ vraagt ze dan.
‘Wie?’
‘Die vrouw.’
‘Jones, geloof ik. Nogwat Jones.’
Ze neemt me aandachtig op en probeert te bepalen hoeveel ik weet,
109