Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

uitziende cameramannen te kijken. Plaatselijke zenders – het nieuws
had de landelijke pers nog niet gehaald.
Wacht maar tot ze van Ethan Hastings hoorden. Dat zou de doorslag
geven.
Ree keek met grote ogen toe. ‘Is er feest, papa?’ vroeg ze opgewonden.
‘Misschien is iedereen wel blij omdat Mr. Smith weer thuis is.’
Hij nam gas terug voor de oprit, en de eerste flitslampen gingen af
bij zijn raampje. Zonder te stoppen reed hij de oprit in en zette de
motor uit. De media mochten niet op privéterrein komen, dus hij had
alle tijd om zijn gordel los te maken, zijn kind te helpen en zich over
de kat te ontfermen.
Treurende echtgenoot. Treurende echtgenoot. Camera’s hadden telelenzen.
Hij zou Mr. Smith naar binnen dragen en Rees handje vasthouden.
Dat zou ze een fraai plaatje opleveren – de echtgenoot met een dikke
pleister op zijn hoofd, met een aantrekkelijke rode kater op de arm en
zijn beeldschone dochtertje aan de hand. Ja hoor, dat zou hem beslist
een aardige hoeveelheid fanmail opleveren.
Hij voelde zich weer leeg. Niet boos, niet verdrietig, niets. Hij was
terug in zijn binnenste.
Mr. Smith stond op Jasons schoot naar de drukte buiten te kijken.
Hij had zijn oortjes gespitst en maakte zenuwachtige, schokkende beweginkjes
met zijn staart. Ree had haar gordel al los en keek haar vader
afwachtend aan.
‘Zou je aan deze kant van de auto kunnen uitstappen, lieverd?’ vroeg
hij zacht.
Ze knikte en liet haar blik over de menigte onbekende mensen gaan
die zich op de stoep had verzameld. ‘Pap?’
‘Het is goed, schat. Dat zijn verslaggevers. Vragen stellen is hun werk,
net zoals papa ook vragen moet stellen voor zijn werk, maar papa
schrijft alles op terwijl de verslaggevers er op de televisie over vertellen.’
Ze keek hem weer aan, en hij zag aan haar vermoeide gezichtje dat
ze zich zorgen maakte.
Jason ging verzitten en draaide zich naar haar om. Terwijl hij zijn
hand op de hare legde, zei hij: ‘Ze moeten op de stoep blijven, lieverd.
Dat is de wet. Dus ze kunnen niet bij ons binnenkomen. Maar als we
zo uit de auto stappen, dan is het even heel erg druk. Ze zullen ons
allemaal tegelijk allemaal vragen stellen, en stel je voor – dat doen ze
zonder hun vinger op te steken.’
205