Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

De afstand van de school naar het huis van Sandra en Jason bedroeg
iets van een kleine tien kilometer en was rond de acht minuten rijden.
De korte rit stond garant voor een dagelijkse portie stress waarbij Ree
naar locatie A gebracht en daarvandaan gehaald moest worden, en
Sandra of Jason op tijd bij locatie B probeerden te arriveren.
Jason reed de afstand en telde de straten af, terwijl hij het stuur met
beide handen stevig vasthield en bedacht dat acht minuten veel te krap
was. Acht minuten waren onvoldoende om zijn emoties onder controle
te krijgen. Acht minuten waren onvoldoende om alles wat met Ethan
Hastings samenhing te verwerken. Acht minuten waren onvoldoende
om de waarschuwende woorden van de inspecteur ten aanzien van zijn
kind behoorlijk te kunnen evalueren. Acht minuten waren onvoldoende
om zich voor te bereiden op wat hem te wachten stond.
Ree was de laatste die haar moeder woensdagavond in leven had gezien.
De politie wist dat. Hij wist dat. En het lag voor de hand dat nog
iemand anders dat ook wist.
Die ander, dat was degene die zijn vrouw had meegenomen. Degene
die misschien terugkwam om Ree iets aan te doen.
‘Papa, ik ben moe,’ jengelde Ree vanaf de achterbank. Ze wreef haar
oogjes. ‘Ik wil naar huis.’
Zelfs Mr. Smith had genoeg van het luieren en keek Jason afwachtend
aan. De kat wilde natuurlijk eten, en waarschijnlijk wilde hij ook
water en op de bak.
‘Gaan we nu naar huis, papa? Ik wil naar huis.’
‘Ja, ja, dat weet ik.’
Maar hij wilde niet naar huis. Hij overwoog om ergens te gaan eten,
en daarna een goedkoop hotelletje te zoeken. Of, beter nog, de tank
vol te gooien en naar Canada te rijden. Maar vluchten was in deze tijd
van controles totaal zinloos, en al helemaal met een kind van vier en
een rode kater. Canada? Hij zou al blij mogen zijn als hij het tot aan
de grens van Massachusetts bracht.
Ree wilde naar huis, en thuis was waarschijnlijk nog altijd hun beste
optie. Hij had stalen deuren en extra beveiligde ramen. Een gewaarschuwd
mens telt voor twee. Misschien dat hij niet alles had geweten
wat zich in de wereld van zijn vrouw voltrok, en hij had dan ook niet
gevoeld dat er gevaar dreigde. Nou, maar nu was hij op zijn hoede. En
hij zou ervoor waken dat niemand, maar dan ook niemand in de buurt
van zijn dochter kwam.
203