Inkijkexemplaar - Eboektehuur.nl

Hij zag er niet uit. Of liever, hij zag eruit als een gevaarlijke moordenaar.
En dat was de derde opbeurende gedachte voor die dag.
Hij besloot zijn uiterlijk verder te laten voor wat het was en ging
weer naar beneden, waar Ree, met haar gele narcissentasje in de hand,
bij de voordeur op hem stond te wachten.
‘Weet je de journalisten nog?’ vroeg hij. ‘Die mensen aan de overkant
van de straat met hun camera’s en microfoons?’
Ree knikte ernstig.
‘Nou, liefje, ze staan er nog steeds. En als ik de deur opendoe, beginnen
ze waarschijnlijk meteen een heleboel vragen te schreeuwen en
foto’s te maken. Maar dat is hun werk, oké? Ze doen verschrikkelijk
druk en opgewonden, maar jij en ik, wij lopen gewoon heel kalmpjes
naar de auto, stappen in en rijden naar de supermarkt, goed?’
‘Ja pap, ik zag ze al toen ik boven was. Daarom heb ik mijn elfjesvleugels
ook aangetrokken. Als ze te hard schreeuwen, kan ik gewoon
wegvliegen.’
‘Wat ben je toch een slimmerik,’ zei hij, en hij trok de voordeur
open.
Het schreeuwen begon op vrijwel hetzelfde moment – ze hadden
nog niet eens één voet buiten de deur gezet.
‘Jason, Jason, is er al nieuws van Sandy?’
‘Ga je vandaag met de politie praten?’
‘Wanneer kunnen we een verklaring van je verwachten?’
Hij duwde Ree voor zich uit naar buiten, hield haar dicht tegen zich
aan, trok de deur achter zich dicht en sloot af. Zijn handen beefden.
Hij probeerde langzaam en vloeiend te bewegen. Geen haast, geen
rennen alsof hij iets te verbergen zou hebben. De treurende echtgenoot
die samen met zijn dochtertje een paar broodnodige boodschappen
gaat doen.
‘Ben je van plan mee te doen aan de zoekacties, Jason? Hoeveel vrijwilligers
hebben zich voor het zoeken gemeld?’
‘Wat een mooie vleugeltjes, schatje. Ben je een engel?’
Die opmerking trok zijn aandacht en hij keek met een ruk op. Hij
had zich erbij neergelegd dat die nieuwsgieren tegen hem zouden
schreeuwen, maar Ree moesten ze met rust laten.
‘Papa?’ fluisterde zijn dochtertje. Hij keek neer op haar angstige
gezicht.
‘We lopen naar de auto en we gaan naar de supermarkt,’ herhaalde
278