Inicjatywy klastrowe: skuteczne działanie i strategiczny rozwój (pdf)

W tej formule, na pierwszy plan wysuwa się interes współpracy zgrupowanych w tej formie partnerów.
Żaden z partnerów nie ma bowiem organizacyjno-prawnej przewagi, a działania są podporządkowane
decyzjom i ocenom ogółu partnerów.
Partnerzy też nie angażują się we wspólne zobowiązania (brak wspólnego majątku) oraz nie ponoszą wspólnej
odpowiedzialności. Koncentrują się jedynie na bezpośredniej formule współpracy, którą nawiązują dopiero po
dostatecznym opracowaniu przedsięwzięcia, dla którego podwaliny dało uczestnictwo w pracach klastra. Skutkiem
takiej współpracy konkretni partnerzy dla konkretnego przedsięwzięcia, bądź zdefiniowanego zespołu
działań w danym kierunku, zawierają w osobne formy prawne: konsorcja, spółki celowe, czy fundacje.
Takie formy mogą także powoływać. grupując się w węższych zespołach parterów (wewnątrz klastra),
fundacje czy spółki obsługujące zadania szczególnie istotne dla tej, wybranej grupy, parterów, choć pozostające
we wspólnej strategii całego klastra. Tak działa m.in. Pomorski Klaster ICT, czy Lubelski Klaster
EkoEnergetyczny.
Podsumowując w/w. analizę warto wskazać na:
Zalety:
• Maksymalne nastawienie na konkretne przedsięwzięcia profitujące bezpośrednio parterom klastra;
• Ustalenie dogodnej formuły współpracy, w odniesieniu do natury i specyfiki konkretnego przedsięwzięcia;
• Otwarta formuła współpracy, która nie obciąża wspólną, solidarną odpowiedzialnością i nie tworzy
wspólnej masy majątkowej.
Wady:
• Brak osobnej formuły prawnej (osobowości prawnej), mogącej zaciągać zobowiązania i podejmować
współpracę;
• Konieczność wypracowania wspólnych reguł współpracy – regulaminów, kodeksów dobrych
praktyk, tworzących (i stojących na straży) jakość współpracy.
Dogodna dla inicjatywy klastrowej forma mieszana
Wyżej wymienione formy nie wyczerpują wszystkich możliwych form organizacyjnych, w jakich może działać
klaster. Na szczególną uwagę zasługują formy mieszane, powstałe w wyniku połączenia omówionych
wyżej klasycznych form kooperacji. Sposób łączenia odzwierciedlać winien charakterystykę otoczenia w jakim
zawiązuje się inicjatywa klastrowa oraz specyfikę podmiotów z potrójnej helisy.
Luźna kooperacja + administrator klastra
Jeden z najczęściej spotykanych mieszanych wariantów budowania inicjatywy klastrowej zakłada działanie
klastra w formie umowy wspólnego przedsięwzięcia z jednoczesnym uczestnictwem w strukturze
klastra odrębnego podmiotu – np. spółki z o.o. lub akcyjnej, stowarzyszenia czy fundacji, jako podmiotu
administrującego i koordynującego działalność klastra (dalej Administrator). Zadaniem Administratora byłaby
bieżąca obsługa organizacyjna oraz administracyjna klastra. Mechanizm współpracy w takim modelu
musi być uściślony w ramach wewnętrznych regulacji, którą objęte byłyby wszystkie podmioty. Na uwagę
zasługuje zwłaszcza potrzeba dokładnego ustalenia powiązań udziałowych podmiotów, zgromadzonych
w ramach luźnej umowy kooperacyjnej, ze spółką będącą koordynatorem.
109