Inicjatywy klastrowe: skuteczne działanie i strategiczny rozwój (pdf)

nych w ustawie o finansach publicznych, mogą być przyznane stowarzyszeniom w celu finansowania lub
dofinansowania zadań zleconych im do realizacji.
Podsumowując, z jednej strony ustawowe ograniczenia działalności stowarzyszeń zwykłych są daleko posunięte
– zwłaszcza brak osób prawnych w gronie pełnoprawnych członków stowarzyszenia – co powoduje,
że z formy tej korzystają stowarzyszenia o zasięgu lokalnym i służące zaspokajaniu osobistych potrzeb
swoich członków, bez aspiracji do realizacji szerszych interesów społecznych.
Z drugiej jednak strony, stowarzyszenia w swej działalności są blisko sfery publicznej, przez co nawiązuje
ono do współpracy w ramach potrójnej helisy parterów klastra. Stowarzyszenie, bowiem może korzystać
z dotacji publicznych, ma prawo wypowiadania się w sprawach publicznych. Stowarzyszenie sięga też
współpracy ponadkrajowej, gdyż może należeć do organizacji międzynarodowych na warunkach określonych
w ich statutach.
Fundacja
96
Fundacja powstaje i funkcjonuje na podstawie „Ustawy o fundacjach” z dnia 6 kwietnia 1984r. oraz wewnętrznych
uregulowań w ramach Statutu konkretnej fundacji. Ustawa nie definiuje fundacji w sposób wyraźny,
lecz określa jej elementy podstawowe, którymi są: osobowość prawna, odrębny majątek, powiązanie tego
majątku z celem wskazanym przez fundatora, użyteczność publiczna i trwałość realizowanych celów.
Istotę fundacji stanowi nie to, że grupuje pewien zespół osób (prawnych lub fizycznych), ale to, że dla
osiągnięcia pewnego celu społecznie użytecznego (filantropijnego, kulturowego, naukowego itp.), zostaje
z woli fundatorów wyodrębniony określony majątek, przy czym realizacja tego celu następuje, bądź wprost
z tego majątku, bądź z dochodów, jakie ten majątek przynosi.
Akcentuje się, iż fundacja jest typem osoby prawnej, która spełnia cele niegospodarcze, kulturowe, oświatowe,
dobroczynne i choć występuje w obrocie gospodarczym prowadząc działalność gospodarczą, działalność
ta ma wyłącznie charakter dodatkowy w stosunku do jej podstawowej działalności, jaką jest realizacja
celów wskazanych przez fundatora.
Charakterystyka fundacji opiera się na dwóch najistotniejszych kwestiach:
• nie ma „właścicieli”, czyli kogoś na miarę „wspólników” czy „członków”, choć pewne funkcje nadzorcze
sprawuje zazwyczaj grono fundatorów;
• musi być ona ustanowiona dla realizacji celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, a więc
takich, które są rzeczywiste (realne) i nakierowane na dobro publiczne; w szczególności celami takimi
są: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka
i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.
Właściwe określenie celów fundacji warunkuje uzyskanie przez fundację osobowości prawnej, gdyż sąd,
decydując o wpisie fundacji do Krajowego Rejestru Sądowego, analizuje postanowienia przedłożonego
statutu Fundacji, głównie pod kątem celów jej działania.
Fundację może założyć jedna lub kilka osób, może też powołać ją osoba fizyczna lub firma czy instytucja. Nie
można zrzec się „bycia fundatorem” lub odebrać fundacji majątku, który został przeznaczony na fundusz założycielski.
Ustanowienie fundacji następuje na skutek złożenia przez fundatora lub fundatorów, w formie aktu
notarialnego, oświadczenia woli o ustanowieniu fundacji, wskazując jednocześnie cel fundacji oraz składniki majątkowe
przeznaczone na jego realizację. Składniki majątkowe mogą przybrać dowolną postać, o ile są uzasadnione
z punktu widzenia działalności, jaką ma prowadzić fundacja, przy czym jeśli ma ona prowadzić działalność
gospodarczą, konieczne jest wniesienie do majątku fundacji kwoty pieniężnej wynoszącej, co najmniej 1000 zł.
Fundator lub fundatorzy ustalają statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady,
formy i zakres działalności, a także skład i organizację zarządu, sposób powoływania jego członków oraz
obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia,