Inicjatywy klastrowe: skuteczne dziaÅanie i strategiczny rozwój (pdf)
Inicjatywy klastrowe: skuteczne dziaÅanie i strategiczny rozwój (pdf)
Inicjatywy klastrowe: skuteczne dziaÅanie i strategiczny rozwój (pdf)
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Oznacza to, że do uruchomienia i inicjacji działań oraz nadania im odpowiedniej dynamiki, tempa oraz<br />
kierunku, niezbędna jest obecność podmiotu integrującego wszystkie kluczowe elementy – koordynatora<br />
inicjatywy <strong>klastrowe</strong>j.<br />
Często trudno jest znaleźć podmiot lub osobę o kwalifikacjach odpowiednich do tak złożonego i jednocześnie<br />
nieokreślonego zadania, jak budowa inicjatywy <strong>klastrowe</strong>j. Problemem może być też znalezienie<br />
odpowiednio wysokich środków finansowych, gdyż zwłaszcza w początkowym okresie działań, budowa<br />
inicjatywy <strong>klastrowe</strong>j w sensie gospodarczym, jest często traktowana jako inwestycja trudna, niepewna<br />
i o długim czasie zwrotu. Z tego powodu, zwykle przyjmowanym rozwiązaniem jest, aby koordynatorem<br />
był podmiot, w zakresie działań, którego znajduje się rozwój gospodarki regionu (np. stowarzyszenie branżowe,<br />
regionalna agencja rozwoju, izba gospodarcza, itp.) lub firma czy instytucja, która jest zainteresowana<br />
rozwojem inicjatywy <strong>klastrowe</strong>j.<br />
Inicjatorzy utworzenia klastrów<br />
Geneza powstania inicjatyw klastrów jest bardzo różna. Wśród inicjatorów ich powołania są zarówno podmioty<br />
sektora publicznego, prywatnego, pozarządowego oraz sektora badań i rozwoju. Podczas projektu<br />
benchmarkingowego, realizowanego przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości w 2010 roku, spośród<br />
47 przebadanych klastrów najwięcej, bo aż 40 proc., powstało dzięki inicjatywie prywatnych przedsiębiorców.<br />
Aktywnością wykazały się także organizacje działające w otoczeniu biznesu: agencje rozwoju<br />
regionalnego, stowarzyszenia, fundacje oraz inne instytucje. Prawie równie często klastry powstawały z inicjatywy<br />
sektora nauki jak i jednostek badawczo-rozwojowych. W obu przypadkach było to ponad 20%,<br />
w stosunku do wszystkich przebadanych podmiotów. Najmniejszy jest udział sektora publicznego – zaledwie<br />
w sześciu z 47 przebadanych przypadków, inicjatorem były instytucje takie jak: urząd gminy, starostwo<br />
powiatowe czy urząd marszałkowski.<br />
Rys. 3.1. Inicjatorzy klastrów według badania Benchmarking klastrów w Polsce – 2010.<br />
6<br />
10<br />
19<br />
sektor prywatny<br />
sektor nauki i B+R<br />
sektor pozarządowy<br />
sektor publiczny<br />
12<br />
Źródło: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (2010), Benchmarking klastrów w Polsce – 2010, Raport z badania, Warszawa.<br />
36<br />
Budowa i uruchomienie inicjatywy <strong>klastrowe</strong>j jest procesem długotrwałym i złożonym. W celu lepszej organizacji<br />
prac oraz zwiększenia prawdopodobieństwa sukcesu, konieczne jest przeprowadzenie przez koordynatora<br />
odpowiednich działań. Działania te, przeprowadzone w odpowiedniej formie oraz kolejności,<br />
w naturalny sposób tworzą trzy grupy, które nazywane są fazami mobilizacji:
Change language