SPIS RZECZY

121przyczynowo-skutkowy między jego polityką a upadkiem ZSRS. Z tą liniąodmawiania zasług Reaganowi współgra inna, polegająca na podważaniujego kompetencji intelektualnych. Mówiąc wprost: miał być on rzekomo zbytgłupi, by samodzielnie nakreślić jakąkolwiek politykę, niezależnie od tego, czywpłynęła ona na upadek ZSRS, czy nie.Tymczasem jeśli przeanalizuje się działania administracji Reagana, łatwodostrzec, że nie były one przypadkowe, a ich celem było pokonanie ZSRS.Mało tego: miały one faktyczny wpływ na skruszenie sowieckiej potęgi.Prezydent USA odgrywał w tej historii pierwszoplanową rolę: zrealizowanyprzez jego ekipę program polityczny nie został skonstruowany ad hocprzez mądrzejszych od niego doradców, lecz był konsekwencją poglądówgłoszonych przez tego polityka od wielu lat.ZMIERZCH ZACHODU, KRYZYS AMERYKIW chwili obejmowania przez Reagana urzędu prezydenta, Europęrozdzielała Żelazna Kurtyna wyznaczająca granicę sowieckiej strefywpływów nakreśloną w Teheranie i Jałcie. Kraje na wschód od niej – w tymPolskę – uważano za podlegające Związkowi Sowieckiemu. Obowiązywaław stosunku do nich tzw. doktryna Breżniewa, w myśl której państwa, gdziezapanował socjalizm (czytaj: dominacja sowiecka), nie miały drogi odwrotu.Moskwa uzurpowała sobie użycie wszelkich środków włącznie z militarnymi,wspomaganymi szantażem atomowym, aby nie dopuścić do ich uwolnienia.Kraje Zachodu, a ściślej przytłaczająca większość ich polityków (a za nimiich społeczeństw), traktowały ten stan jako fakt obiektywny, uważając, żew dającej się przewidzieć przyszłości nie ma szans na jego zmianę.Na świecie nie było lepiej. Związek Sowiecki stale poszerzał krągswoich satelitów w tzw. krajach rozwijających się. Lata siedemdziesiątebyły pasmem takich sukcesów. Marksistowskie rządy zainstalowały sięw takich państwach, jak: Jemen Południowy (1970), Wietnam Południowy(po podboju przez Wietnam Północny w 1975), Etiopia (1974), Angola (1975),Mozambik (1975), Laos (1975), Kambodża (1975), Afganistan (1978), Nikaragua(1979), czy Granada (1979). Komuniści w Moskwie zapewne widzieli w tympotwierdzenie obietnicy Marksa, powtarzanej w słowach Międzynarodówki,że ich Związek „ogarnie ludzki ród”. Szczytem potęgi i pewności siebie ZSRSbyło wprowadzenie do Afganistanu swych wojsk w ramach rozstrzyganiasporu między dwoma frakcjami promoskiewskich komunistów.Apologia Ronalda Reagana