SPIS RZECZY

wypychanie się poza margines i przemilczanie jest pierwszym krokiemzmierzającym do formalnego, rzeczywistego podziału Kościoła.Do tego dialogu należy także wiara w Kościół jako filar prawdy orazwywiedzione z niej posłuszeństwo wierze. To, co się narodziło na gorąco,należy odłożyć na bok i nieco ostudzić. Tym powinni zająć się teologowie,a to oznacza, że powinni oddać się posłudze myślenia, a nie przekształcać jąw agresywną politykę.Jest w tym zawarta konieczność „wspólnego języka”, stąd też należywyjaśnić najpierw, co jest argumentem, a co nie: czy jest argumentem słowoPisma Świętego, czy jest nim słowo Urzędu Nauczycielskiego, tak jak opisujeto rozdział 25. Lumen gentium, czy są to fakty i doświadczenia, czy ma byćmoże tak jak w sporze ideologii?Czy są to oczywistości? Niby tak, ale wiele przykładów pokazuje, żeczęsto jednak nie. Czy Bóg karze za grzechy? Duch czasu mówi: nie. Biblianiezliczoną ilość razy mówi: tak. Czy kobiety mogą być kapłanami? Duchczasu wściekle krzyczy: tak. Papież Jan Paweł II oświadczył całą mocą swegoautorytetu: nie. Czy można zmienić orientację homoseksualną? Ideologiamówi: nie. Doświadczenie mówi: tak.Można by wymieniać jeszcze wiele innych przykładów, ale najpierwnależałoby zdefiniować, jaka teoria poznania leży u podstaw owegokoniecznego dialogu, dlatego że bez znalezienia wspólnego języka naszadyskusja nieuchronnie zakończy się klęską. Konfucjusz na pytanie, co byzrobił, gdyby dano mu wszelką moc, odpowiedział: przywróciłbym wszystkimsłowom ich właściwe znaczenie!Do etosu tego dialogu należy także uznanie autorytetu kościelnegonauczania, przy czym należałoby wcześniej owo uznanie uściślić. Bezwspólnej podstawy jest to w sumie dialog ekumeniczny między jużpodzielonymi chrześcijanami albo oznacza to, że katolikami chcą być wszyscy,także ci negujący wiarę katolicką. Potem rozmowa zamienia się w bitwę nasłowa jak w polityce: niepotrzebne są już argumenty, zaś nagrodą stają sięautografy i poparcie ze strony domniemanej lub rzeczywistej większości.Zamiast tego potrzebujemy odwagi, byśmy nie koncentrowali się na słowieherezja jako czymś „niesłusznym”, lecz na precyzyjnym opisie rzeczywistości,dlatego że nawet ten, kto głosi herezje, nie musi być wcale zatwardziałymheretykiem.Reguły myślenia muszą być jasne! Logika, fakty, rzeczywistość – to sąargumenty, a nie ideologia. Typowymi przykładami sytuacji, w którychignoruje się te reguły, są dyskusje o antykoncepcji, ewolucji i innych tego typu