SPIS RZECZY

237i tylko one pozwolą uderzyć w jego bolesne miejsca na tyle mocno, że będziemusiał ustąpić.Jesteś młody, wasza walka jest nieskuteczna, Zachódniezbyt się wami przejmuje, Łukaszenka wszystkim gra nanosie. Chcesz tak dalej żyć? Nie myślisz, żeby to wszystkorzucić i wyjechać za granicą?– Oczywiście, w każdej chwili tak mogę zrobić. Ale jest misja, jestobowiązek, jest sprawa, którą zaczęliśmy, i trzeba ją doprowadzić do końca.Kiedy już uda nam się zwyciężyć, to ja mam wiele pomysłów na życie. Opróczkwestii społecznych interesuję się reklamą i różnymi sprawami dotyczącymikultury. Ale chcę, żeby to było związane z Białorusią. Jeśli moja ojczyzna niebędzie wolna, to żadne moje plany nie mają sensu.Przeglądałem twoją biografię, jak na 22 lata, to maszbardzo bogate polityczne, ale i kulturowe CV.– Moje CV to siedzenie w aresztach, spędzanie czasu w wojsku i byciewielokrotnie pobitym. Mój udział w partiach politycznych i organizacjachspołecznych jest bardzo formalny, na Białorusi nie istnieje normalnapolityka. Teraz nie jesteśmy politykami, ale bojownikami, staniemy siępolitykami dopiero po zmianie władzy. Nigdy jednak nie żałowałem tego, żezaangażowałem się w działalność opozycyjną. Niektórzy twierdzą, że ma onaw sobie coś z romantyzmu, ja jestem idealistą i wiem, że po naszej stronie jestracja.Jak to się stało, że poszedłeś w ślady ojca opozycjonistyi postanowiłeś walczyć z systemem?– Moja mama zaangażowana jest w sprawy kulturalne, była jednąz osób zakładających Ruch Rycerski na Białorusi, obecnie kieruje RycerskimKlubem Białorusi. Tata zawsze zajmował się sprawami społecznymii politycznymi. Jeszcze w latach 80. był jednym z pierwszych dysydentówna Białorusi, którzy założyli Ruch Demokratyczny. Współpracowali z polską„Solidarnością”, z litewskim Frontem Narodowym. Gdy doszło do upadkuMoje pokolenie jest stracone