SPIS RZECZY

59poprzez ruinę, zerwanie pokoleń, niemal całkowity zmierzch narodu 15 . Na tympolega trwałość polskiej formy.Rymkiewicz przyjmuje zaś inną perspektywę. Jak prawdziwy romantyk,który nie jest już chrześcijaninem, ale „późnym wnukiem” nurtówromantycznych, wierzy, że da się wybudować swego rodzaju „bricolage” idei,by wskrzeszać Polskę bez Logosu (a właściwie podtrzymywać obumarłe ciało 16– podobne do potwora doktora Frankensteina). W jakiejś mierze odpowiadato myśli, którą wyraziła Hannah Arendt, mówiąc o „bezimienności utraconegoskarbu”, o więzach tradycji, które zostały zerwane. Tradycja jest dzisiajjedynie workiem z artefaktami, które dowolnie możemy wyjmować i sklejać.„Testament informujący dziedzica o tym, co pracowicie będzie muprzysługiwało, przekazuje przeszłe dobra dla przyszłości. (...) bez tradycji –która wybiera i nazywa, która przekazuje i zachowuje, która wskazuje gdzieleży skarb i jaka jest jego wartość – nie ma zamierzonej ciągłości w czasie,a w ten sposób, ani przeszłości, ani przyszłości, lecz tylko wieczna zmianaświata i biologiczny cykl żyjących w nim stworzeń” (Between Past and Future,1961-1968).Kto nie może odczytać historii w świetle Logosu, musi zacząćmitologizować dostępne okruchy, klecąc z nich ułomne fastrygi narracji.Dlatego Rymkiewicz bardziej niż prorokiem jest żywą diagnozą polskiej,współczesnej ślepoty na światło.Mitologizacja prowadzi do tworzenia pewnego rodzaju protez polskościo irracjonalnym rdzeniu w oderwaniu od wspólnego losu. To właśnieznajdujemy u Mickiewicza w twierdzeniu o dwóch Polskach. Teraz15 Warto zajrzeć R.A. Ziemkiewicz, Zgred, Warszawa 2011, s. 166.16 Sam Rymkiewicz to potwierdza „Polska jest niemal martwa, obumarła”, Nasz naród jak lawa. Z JarosławiemMarkiem Rymkiewiczem rozmawia Barbara Sułek-Kowalska, w: J.M. Rymkiewicz, Rozmowy polskie w latach1995-2008, s. 41.Polska jako potwór doktora Frankensteina