SPIS RZECZY

Związku Sowieckiego, liczni koledzy mojego ojca myśleli, że sprawa jużzostała wygrana. Nikt nie przypuszczał, że za cztery lata do władzy dojdzie„produkt systemu sowieckiego”. Mając sześć lat, w 1994 roku, po raz pierwszyposzedłem z ojcem na wybory. Wtedy Łukaszenko doszedł do władzy.Pamiętam pewne wydarzenie, które miało miejsce rok później. Milicjancipuszczali gaz przeciwko ludziom protestującym pod gmachem telewizji. Ja nato patrzyłem z oddali i czułem, że tak nie musi być.Później zaangażowałem się w działalność młodzieżowych organizacji,założyliśmy młodzieżówkę BNF-u, pracowałem w tej partii, w RuchuDemokratycznym, potem zrobiliśmy kampanię Aleksandrowi Milinkiewiczowi.Ostatnio byłem obserwatorem wyborów prezydenckich. Udało nam siędoprowadzić do sytuacji, w której komisja policzyła prawidłowo głosyw naszym okręgu wyborczym. W oficjalnych wynikach figuruje, że w tymokręgu Łukaszenko zdobył tylko 37 proc. A w sąsiedniej komisji, znajdującejsię 50 metrów od naszej, miał 87 proc. głosów. Tam nie było niezależnychobserwatorów. Widać więc, że to, co robimy, jest ważne i potrzebne.Jacy są twoi rówieśnicy, czy są gotowi na zmiany, czy sągotowi wziąć w nich udział?– Niestety, moje pokolenie jest stracone, dyktatorowi udało się zniechęcićmłodych ludzi do zainteresowania się sprawami politycznymi i społecznymi.Indoktrynowano nas w szkole, w wojsku, na uniwersytetach. Dla większościmoich kolegów z uniwersytetu wszystko to, co dla mnie jest drogie, dla nichjest obojętne. Oczywiście, jak lądowałem w więzieniu, to do mnie pisali i mniewspierali, ale na manifestację się nie wybiorą.To znaczy, że popierają Łukaszenkę?– Oni nie są prołukaszenkowscy, oni są neutralni, obojętni, ale w naszychwarunkach taka postawa wspiera zło. Gdy mnie wyrzucali z uniwersytetu,byłem pod wrażeniem, gdyż bardzo wielu kolegów z uczelni zorganizowałoakcję solidarności ze mną. Przylepiali nalepki, plakaty, zbierali podpisy. Wtedymyślałem, że nie jest jeszcze tak źle. Gdy jednak później wielu z nich byłozaproszonych na rozmowę do dziekana czy do KGB, to liczni zrezygnowaliz protestów. Wątpię, żeby następnym razem jakąś petycję podpisali.Przez ostatnie kilka wieków władze – z początku rosyjska, potemsowiecka, a teraz łukaszenkowska – stosują te same metody walki z opozycją.