SPIS RZECZY

MOJE POKOLENIEJEST STRACONERozmowa z Franakiem WiaczorkąJeśli mnie zabiją, to na moje miejsce wejdą inni ludzie. Nasza ofiara jestważna, jesteśmy wzorem i dlatego nie wolno nam ulec zastraszeniu, niemożemy ustąpić reżimowi.Rozmawia: Petar Petrović (Polskie Radio)Franku, który to już raz trafiłeś do więzienia białoruskiegoKGB za brak miłości do Aleksandra Łukaszenki?– Znalazłem się tam po raz czwarty, dlatego wiedziałem, jak sięzachowywać, jak spać, żeby następnego dnia nie być połamanym lub bynie zachorować. Dzięki temu wytrzymałem te dwanaście dni w areszcie,od 29 grudnia do 10 stycznia. Sylwester w więzieniu to bardzo dziwnedoświadczenie. Choć to święto, to jednak czuliśmy, że nie mamy z czego sięcieszyć, gdyż z każdym dniem Białoruś wraca do czasów stalinowskich. Podkoniec mojego aresztu zostałem zaproszony na przesłuchanie w sprawiemanifestacji z 19 grudnia. W jego trakcie otwarcie grożono mi śmiercią,chorobami i wieloletnim wyrokiem. Kagiebista, który mnie przepytywał,chciał znać nazwiska moich przyjaciół, dawał mi do zrozumienia, że wszystkokontroluje i wszystko o mnie wie, że zna moją korespondencję, pocztę,SMS-y. Ja wiedziałem, jak się zachować, ale wielu moich kolegów, z którymisiedziałem, było w szoku. Oni naprawdę się bali i przyznawali się nawet doMoje pokolenie jest straconeAutor AutorskiFoto: http://wikipedia.ru