SPIS RZECZY

Niedawno ktoś oświadczył mi, że swoimi książkami wprowadzam rozłamw Kościele. Dla katolika jest to bardzo poważny problem, który musiałemrozważyć sam przed sobą: czy rzeczywiście swoimi artykułami, wywiadamii książkami dzielę Kościół?Własne sumienie uwalnia mnie od tego oskarżenia, dlatego że niestaram się robić nic innego, jak tylko przekazywać, wyjaśniać i bronić całei niezredukowane nauczanie Kościoła. Przecież za zagładę Troi nie byłodpowiedzialny Laokoon, lecz ci, którzy go nie posłuchali.Nie mówiąc już o tym, że podział dokonał się już dawno i leży terazprzed nami widoczny niczym pęknięcie w lodzie, które znajduje się nadrodze pielgrzymującego ludu Bożego. Moglibyśmy oczywiście twierdzić,że pęknięcie nie istnieje, spokojnie przeskakując nad nim lub zasypującje śniegowymi kulami gładkich opowieści. Byłoby to jednak najgłupszei najniebezpieczniejsze, co moglibyśmy zrobić. Tak czy inaczej i tak do niegowpadniemy.Oczywiście, twierdzenie, że w Kościele są różne poglądy i opinie, nieoznacza automatycznie, że doszło już do nieprzekraczalnego podziału i nieda się z tym nic zrobić. W tym względzie trzeba być ostrożnym i cierpliwym,ale należy widzieć rzeczywistość taką, jaka jest. Najgorsze, co moglibyśmyuczynić, to działać tak, jakby tego pęknięcia nie było.Trzeźwa analiza sytuacji ukazuje nam, co następuje: po pierwsze – jakujawniają to codzienne sprawy, rozdział istnieje; po drugie – jeśli niebędziemy nic robić, a tylko czekać na „biologiczne” lub inne rozwiązanie,to pęknięcie będzie coraz większe i niebezpieczniejsze; po trzecie – jedynąnadzieją, aby wznieść most ponad pęknięciem, jest „dialog zbawienia”(według określenia Pawła VI): życzymy sobie, byśmy naprawdę mówiliwspólnym głosem, byśmy w Kościele nie żyli tylko dla siebie. Wzajemne