SPIS RZECZY

przedrukowanie karykatur Mahometa, które po raz pierwszy opublikowanezostały w duńskiej gazecie „Jyllands-Posten” w 2005 roku. Sprawę wytoczonoteż tygodnikowi „Macleans” za przedrukowanie fragmentów z książki MarkaSteyna „America Alone” z 2006 roku, które opatrzone zostały tytułem Futurebelongs to Islam. W 2006 roku włoska pisarka Oriana Fallaci oskarżona zostałao obrazę islamu w swej książce The Force to Reason, zaś dwa lata wcześniejz podobnego powodu dwaj australijscy duchowni ewangelikalni stanęliprzed sądem za rzekome naruszenie prawa o „religijnej tolerancji” w stanieWiktoria.Ezra Levant został oczyszczony z zarzutów. Także oskarżenia wobectygodnika „Macleans” oddalono. Oriana Fallaci zmarła na raka, zanim jejsprawa trafiła na wokandę. Również dwaj australijscy duchowni zostaliprzez sąd uniewinnieni, a strona oskarżająca ich, czyli Islamska Rada stanuWiktoria, zrezygnowała z odwoływania się do wyższej instancji. Błędembyłoby uważać jednak, że te wszystkie działania nie odniosły żadnego skutku.Ezra Levant musiał zapłacić za koszta postępowania sądowego sto tysięcydolarów, natomiast jeśli chodzi o dwóch duchownych australijskich, którychsprawa toczyła się przed sądem dwa i pół roku, to szacuje się, że musieli oniwydać na ten cel od 750 tysięcy do miliona dolarów amerykańskich.Nie wspomniałem tu o deputowanym do parlamentu holenderskiegoGeercie Wildersie, który musiał odpowiadać przed sądem za szerzenienienawiści i dyskryminację muzułmanów przez swój krótkometrażowy filmzatytułowany Fitna. Ponieważ filmu nie widziałem, nie wiem, czy podżegaon do nienawiści. Dowiedziałem się jednak, że Wilders nie został w końcuskazany za nakłanianie do przemocy.Koszty obrony z powodu nieuzasadnionych oskarżeń o rozniecanienienawiści, czas im poświęcony, jak również niepokój wypływający z faktu,że człowiek zaplątał się w proces niczym w powieści Kafki – to wszystko mawpływ na panującą atmosferę otwartości, dusi zdrową dyskusję i powoduje,że podskórnie rozwija się nietolerancja. Od kiedy Ajatollah Chomeini wydałwyrok śmierci na Salmana Rushdiego minęło dwadzieścia lat i wiele osóbna Zachodzie stopniowo przyzwyczaiło się do stosowania autocenzury przyporuszeniu tematów dotyczących islamu. Podobnie przywykli oni do faktu, żebyli muzułmanie, którzy krytykują islam za ekstremizm, jak np. Ayaan HirsiAli, muszą korzystać ze stałej ochrony policyjnej.O czym świadczą te dwa przykłady nietolerancji? Należałoby zwrócićuwagę na cudowny sposób, który sprawia, że część najbardziej tolerancyjnychgrup i środowisk (jak np. kalifornijscy liberałowie w przypadku wniosku nr 8),