SPIS RZECZY

w dzisiejszych czasach. Dotyczy bowiem problemów, które – jak w epocearianizmu – dotykają całego świata chrześcijańskiego.Obserwowałem, że w tym właśnie kierunku szły troska i wysiłek JanaPawła II, zawsze ukazującego przykładem, a zarazem głoszącego słowemmiłość, której początkiem i niewyczerpanym źródłem był dla niego JezusChrystus. Uważam, że Jan Paweł II sformułował program dla całego Kościoła.Widać, jak ten temat podejmuje w swym nauczaniu Benedykt XVI, choćbyw katechezach o Ojcach Kościoła, a przede wszystkim w książce o JezusieChrystusie. Ta ostatnia praca dotyka sedna problemu, dlatego że takw arianizmie, jak i we współczesnej konfrontacji, na samym końcu okazujesię, że jądrem problemu jest spór o znaczenie i rolę Jezusa Chrystusa. Arianiez punktu widzenia swej greckiej logiki nie mogli przyjąć, że ktoś zrodzonymoże być Bogiem, pierwszą zasadą, praprzyczyną wszystkich rzeczy,zaś ludzie nam współcześni nie mogą przyjąć, że ktoś, kto żył w jakimśkonkretnym momencie dziejowym, może obejmować historię oraz kosmos.Swą książką o Jezusie papież rzuca się w sam środek najbardziej palącejdyskusji i kontrowersji naszych czasów. Wyjaśnia, kim jest Jezus Chrystus, jakKościół czyta teksty Ewangelii, wskazuje punkty, w których koncentruje sięnajwiększe napięcie między Tradycją chrześcijańską a kulturą współczesną.Dlaczego jednak tradycja Ojców Kościoła, o której KsiądzArcybiskup wspomina z taką atencją, nie ustrzegłanowożytnego Kościoła przed mentalną kolonizacją przezmyśl oświeceniową?Nie ma potrzeby już walczyć przeciwkoKościołowi, dlatego że nikt nie jest w stanieprzyjąć słów z Ewangelii jako ostatecznegokryterium swojego życia.